Tom,  Rozdzial

 1  I,8 | roztargnienie.~Gość wszedł kończąc rozmowę z kimś na ulicy, lecz wnet
 2  I,11|            powtórzył księciu naszą rozmowę, cóż mi zrobi?... Powiem,
 3  I,13|           jakby na nowo zaczynając rozmowę:~- Zawsze jednak, kochany
 4  I,19|         wezwała do swego pokoju na rozmowę kuzynkę Florentynę. ~- Wiesz,
 5 II,1 |            nagle urywał poprzednią rozmowę i zaczynał jakąś nową: ~-
 6 II,2 |           Za drzwiami było słychać rozmowę na głos kobiecy i męski.
 7 II,3 |        Przestaje słyszeć hałaśliwą rozmowę przechodniów, potem głuchnie
 8 II,4 |          rozpocząć z nim tę dziwną rozmowę, Jumart sam mu ją ułatwił.
 9 II,5 |      westchnął Wokulski i przerwał rozmowę. Nie miał wątpliwości, że
10 II,5 |     wagonowym słychać było kroki i rozmowę; drzwi przedziału znowu
11 II,6 |           chłopa, wdał się z nim w rozmowę. ~- Po co wy tego psa trzymacie
12 II,6 |            że słyszy za sobą cichą rozmowę. ~- Czasem zdaje mi się,
13 II,10|           materii. Skończywszy zaś rozmowę o kanalizacji zagadnął go
14 II,10|        dzięki czemu mogłem słyszeć rozmowę dwu kumoszek, z których
15 II,11|            raz skończyć kłopotliwą rozmowę.~- Awantury - mówi - awantury
16 II,12|          więc musimy tak prowadzić rozmowę, ażeby nam wszystko powiedziano.
17 II,12|          powiem ci wszystko. Swoją rozmowę zakończyła słowami, które
18 II,13|           i próbował wciągnąć go w rozmowę. Ale ani stan pogody, ani
19 II,15|        morzy; tymczasem wdał się w rozmowę z Wokulskim i szeroko zaczął
20 II,16| starozakonny, miał raz ze mną taka rozmowę :~- Zobaczysz pan, że przed
21 II,16|        Klejnowi opowiedziałem moją rozmowę z Szumanem, nasz mizerny
22 II,17|           niegodziwie podsłuchując rozmowę, którą znam w najdrobniejszych
23 II,17|           godziną miałem uroczystą rozmowę z ciotką, która koniecznie