Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |    prawdopodobne, byłbym bardzo nieszczęśliwy... Ach, przepraszam!... -
 2  I,9 |         po com ja tu przyszedł, nieszczęśliwy..." - myślał Wokulski czując
 3  I,9 |      zbliżyli się do nich, nasz nieszczęśliwy kraj wyglądałby inaczej.~
 4  I,11|      tym, ażeby podźwignąć nasz nieszczęśliwy kraj...~A gdy to powiedział,
 5  I,11|        interesa publiczne i ten nieszczęśliwy kraj...~- Jak Boga kocham,
 6  I,11|     projektu odniesie...~- Nasz nieszczęśliwy kraj - zakończył książę.~-
 7  I,17|        Słucham pana - wyszeptał nieszczęśliwy inkasent. ~Panowie Klejn
 8  I,18|      mruknął z bladym uśmiechem nieszczęśliwy pan Ignacy sadowiąc się
 9  I,18|        gdzie siedzi pan Ignacy. Nieszczęśliwy chce zaprotestować, lecz
10 II,1 |      pół roku?... - zawołała. - Nieszczęśliwy mój Jaś był ze trzy lata
11 II,10| pieniędzy, i kredytu nie ma ten nieszczęśliwy opętaniec...~Pani Stawska
12 II,10|        wpół do dziesiątej, a ja nieszczęśliwy (był przecie styczeń) spacerowałem
13 II,11|   odparła:~- Cóż z tego, choćby nieszczęśliwy Ludwik już nawet nie żył?~-
14 II,11|        sekretem, że jest bardzo nieszczęśliwy...~- W imię Ojca i Syna!... -
15 II,11| przeżegnała się staruszka. - On nieszczęśliwy, on, który ma taki sklep,
16 II,12|         tu nie wysiądę... O, ja nieszczęśliwy z takim podłym usposobieniem!...~
17 II,12|        Wokulski musi być bardzo nieszczęśliwy i że miałby wielką zasługę
18 II,12|   opowiadał, że jego Stach jest nieszczęśliwy, że trzeba go ocalić; a
19 II,12|        zawdzięczała, ale że był nieszczęśliwy i że ją kochał. "Która kobieta -
20 II,13|         kocha, przeze mnie jest nieszczęśliwy!...~Wokulski znajdował się
21 II,14|  firanki, bo mam przeczucie, że nieszczęśliwy nasz pan nawróci się...~
22 II,17|    zaufania?...~Co ja zrobiłem, nieszczęśliwy, jeżelim się omylił tylko
23 II,17|          A przede wszystkim ten nieszczęśliwy kamień, który ją tak roztkliwia.~-