Tom,  Rozdzial

 1  I,2 |             krawaty... tak jest... Laski, parasole, sakwojaże...
 2  I,2 |          panie Klejn, przybijcie z łaski swojej literki. Szanowny
 3  I,7 |          było dowodem niesłychanej łaski) na całą Wielką Środę ofiarowała
 4  I,7 |             Mizerny Klejn wybierał laski młodzieńcowi, który na widok
 5  I,7 |             młodzieniec oglądający laski poprawił kołnierzyk na szyi,
 6  I,7 |    binoklach począł znowu wybierać laski i - rzeczy w sklepie przeszły
 7  I,9 |        wyraz groźby albo litości i łaski. Kiedy pozytywka wygrywała
 8  I,9 |            patrzę. Zdrowaś, Maria, łaski pełna... Czy to, proszę
 9  I,12|              Upadam do nóg, proszę łaski pana.~Służący wyszedł, Wokulski
10  I,13|    krzyknął. - Nie żądam od nikogo łaski, raczej wyświadczam ją innym.
11  I,14|            nie potrzebuje przecież łaski Wokulskiego; powierzyłby
12  I,15|      posądzić o zamiar robienia im łaski!..." Jednakże pod powłoką
13  I,17|  dobrotliwy pan - pisała - kiedy z łaski Boga ma takie duże fundusze,
14  I,18|         Rossi gra Makbeta, siądź z łaski swej w pierwszym rzędzie
15  I,19| przebaczyła. Bo czy nie jest dowód łaski Nieba nad Wami, choćby w
16  I,19|       połowy stycznia. Niech pan z łaski swojej policzy. A tu jest
17 II,8 |           na lewym boku? ~- Proszę łaski pana, ludzie z prowincji
18 II,9 |          Krakowskie Przedmieście z łaski jaśnie wielmożnego pana
19 II,13|          jeszcze, z przeproszeniem łaski pańskiej, chciałbym się
20 II,13|            Ledwiem tu przyjechał z łaski pańskiej, zaraz Wysocka
21 II,13|          Aż mnie, z przeproszeniem łaski pańskiej, zemdliło z wielkiej
22 II,17|        Wokulski. - Niech mi pani z łaski swej powie, jaka uczciwość
23 II,18|          się tak łatwo, że już bez laski nie wychodzę na ulicę. W