Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         ułożona, a nade wszystko - lada dzień ma powrócić Wokulski.
 2  I,4 |         męczący nad wszelki wyraz, lada okoliczność rozdmuchiwała
 3  I,5 |  zbuntowanych demokratów, gotowych lada chwila ruszyć do szturmu
 4  I,12|            musi wyleźć z niej przy lada okazji. Pan zaś, proszę
 5  I,16|           tu, gdzie mieszka Julia. Lada pies, kot, lada mysz marna
 6  I,16|     mieszka Julia. Lada pies, kot, lada mysz marna żyje w niebie,
 7  I,18|         mną sprawa!... ~Czując, że lada dzień i jego zechce namawiać
 8  I,18|          nabiegają do oczu, że się lada chwilę rozpłacze, porwał
 9  I,18|            wystawę do Paryża, i to lada tydzień... ~- Tak. ~- Więc
10  I,19|       serca, bo ci je w asystencji lada chłystka oplują. A w tym
11  I,19|            i że może wpaść do nich lada chwilę. ~"Pamiętajże; droga
12 II,2 |         pewna, że mój zbłąkany mąż lada dzień opamięta się i powróci...~-
13 II,4 |        serce do Warszawy. Czuł, że lada dzień coś z tego musi wybrać:
14 II,9 |            okolicach Astrachania i lada dzień może do nas zajrzeć.~
15 II,9 |            ramionami - sprzedam ją lada dzień...~Ale w końcu dał
16 II,9 |         lubiłem przemrugiwać się z lada błaznem, więć pytam:~- Cóż
17 II,10|           powinien by nawrócić się lada dzień, bo już i pieniędzy,
18 II,12| niesmacznym, i teraz miesza się na lada wspomnienie o nim. Jakże
19 II,15|          że wagon zaczyna skakać i lada moment nastąpi wykolejenie.~-
20 II,15|        samodzielność: rządziło nim lada rażenie, odbijające się
21 II,16|          tak jest, więc znaczy, że lada chwilę może wybuchnąć wojna,
22 II,17|      gazetach...I jestem pewny, że lada rok wybuchnie nowe prześladowanie,
23 II,17|       waszym szacunku. Co mówię... Lada zagraniczny przybłęda bez