Tom,  Rozdzial

 1  I,11| nieszczęśliwy kraj...~- Jak Boga kocham, zaraz daję dziesięć tysięcy
 2  I,11|       rozumu i z serca, jak Boga kocham...~- Przepraszam - odezwał
 3  I,11|       szepnął Anglik.~- Jak Boga kocham, doświadczam emocji słuchając!... -
 4  I,11|     Proponuję więc...~- Jak Boga kocham, cudnie mówi ten kochany
 5  I,11|         kochany książę. Jak Boga kocham!... - rzekł marszałek.~Paru
 6  I,11|         kochany hrabio, jak Boga kocham - odezwał się otyły marszałek -
 7  I,13|        mnie... na mnie, jak Boga kocham!..."~Mimo to na drugi dzień
 8  I,15|         myślał Wokulski - że się kocham?... Może trochę za późno,
 9  I,18|        nie śpieszę się, jak Boga kocham. Już trzy lata, mówię tobie,
10 II,10|           on gotów myśleć, że ja kocham się w pani Stawskiej.~W
11 II,10|        ośmielę się wyznać, że ją kocham.~Wtem ktoś mocno zadzwonił
12 II,11| Pożegnałem doktora pełen otuchy. Kocham, bo kocham panią Helenę,
13 II,11|         pełen otuchy. Kocham, bo kocham panią Helenę, ale dla niego...
14 II,12|      obie ręce? ~- Ach, jak Boga kocham!... Nie chcę być u pani
15 II,15|            uspakajał go baron. - Kocham cię, ale przecie wszyscy
16 II,15|       mówił. - Com winien, że tę kocham, a tamtą... Gdybyż ona zapomniała
17 II,15|      objęciach Starskiego..~"Tak kocham... tak kocham... - szepnął. -
18 II,15|  Starskiego..~"Tak kocham... tak kocham... - szepnął. - I nie mogę
19 II,16|      kolana i przysiągłem, że ją kocham... rozbeczała się!... Ach,
20 II,16|       Dziś dopiero czuję, jak ją kocham.~- A gdyby ona kochała się
21 II,17|          podziwiam i w gromadzie kocham. A co do porozumienia ze
22 II,17|        mógłbym powiedzieć, że ją kocham."~Dopiero w domu Wokulski
23 II,17|        pogardzam i... jeszcze ją kocham!" - szepnął.~Głowa mu pałała.