Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |    świętach - dodał - będę miał honor na ręce pani hrabiny przysłać
 2  I,18|         kobieta, której mienie, honor, spokój.... ~Nagabany adwokat
 3  I,18|     osamotnioną, której mienie, honor i spokój... ~- Co mi tam
 4  I,18|        i spokój... ~- Co mi tam honor - mówi jegomość z łajdacką
 5  I,19|         wynosić się na wieś. Na honor, nie wiem nawet, gdzie uciec
 6 II,2 |         i zapytał: ~- Wszak mam honor z panem Wokulskim? ~- Nie,
 7 II,2 |            Zdaje mi się, że mam honor... ~- Tak, panie, jestem
 8 II,3 |    jednak jestem Alzatczyk i na honor, zamiast brać od pana, jeszcze
 9 II,3 |        ten zaś, który będę miał honor zaprezentować panu, wyrzuca
10 II,9 |      Zobaczymy w sądzie, kto ma honor!...~- Uspokójcie się! -
11 II,10|           jaki nas dziś spotkał honor?~Aha, prawda, zapomniałam... -
12 II,10|     zapytał sędzia.~- Będę miał honor objaśnić pana sędziego -
13 II,14|      względy, ale przysięgam na honor, że jest to najszlachetniejsza
14 II,14| ponieważ, pani baronowo, ja mam honor znać przeciętne kobiety,
15 II,14|      próśb księcia i dbałości o honor nazwiska?~- Ale owszem!...
16 II,14|   Ciężka to chwila, ale trudno. Honor...~Odpoczął i mówił dalej
17 II,14|       Wokulski. ~- Ażeby ocalić honor, który chcesz mi pan wydrzeć~-
18 II,16|        tego żałować, bo, na mój honor oficerski, była to jedyna
19 II,17|         i usłyszałem śpiewy, na honor, łzy mi w oczach stanęły...
20 II,17|       czym pan mówisz, i na mój honor, wstydzę się... Ależ my
21 II,17|        któremu mogłem powierzyć honor mego nazwiska. Dziś nie
22 II,17|      się do jej domu i tam miał honor poznać panią?... Jak by
23 II,19|           Chodzi przecież o mój honor... a ten tymczasem umarł