Tom,  Rozdzial

 1 II,5 |   Wokulski skombinował, że panna Ewelina Janocka nie jest panną Izabelą
 2 II,5 |        pomiędzy nim a jego panną Eweliną jest większa przepaść aniżeli
 3 II,6 |          prezesowa. Weszła panna Ewelina Janocka, a w parę minut
 4 II,6 | śniadaniu, w ciągu którego panna Ewelina rozmawiała tylko z baronem,
 5 II,6 |  wyciągając do niego rękę. Panna Ewelina przez cały czas rozmowy
 6 II,6 |         Wokulski, a za nim panna Ewelina ze Starskim. Przy furtce
 7 II,6 |        leżeć... - szepnęła panna Ewelina. ~- Odwagi... odwagi... -
 8 II,6 |     takich... łabędzic jak panna Ewelina, bo na przykład już dla
 9 II,7 |          zaręczywszy się z panną Eweliną. Panna Izabela czuła wstręt
10 II,7 |   Wąsowska, panna Felicja, panna Ewelina... A ja znowu nie jestem
11 II,7 |         się kimś, to tylko panną Eweliną, a ona nim..."~W tej chwili
12 II,7 |              Tak - odparła panna Ewelina z ciężkim westchnieniem. -
13 II,7 |   Wokulski odwrócił głowę. Panna Ewelina upadła na ławkę blada i
14 II,7 |          barona? - spytała panna Ewelina Wokulskiego. - Przejdźmy
15 II,7 |       mówi do mnie o pani. Panna Ewelina mocno się zarumieniła. ~-
16 II,7 |     zwykle zaczerwieniona, panna Ewelina. - Zresztą zaraz nadejdzie
17 II,7 |        rzeczy! - myślał. - Panna Ewelina przez litość wychodzi za
18 II,7 |       niż siebie samych ~- Panna Ewelina należy do wyjątków!... -
19 II,7 |         nie pokazywał się, panna Ewelina chorowała na migrenę, panny
20 II,8 |     Felicja zamknęła się z panną Eweliną w jej pokoju, baron był
21 II,8 |       dawałam do zrozumienia, że Ewelina dziś jest tylko zepsute
22 II,17|          panna Izabela, ani pani Ewelina nie spadli z księżyca, tylko
23 II,17|        Ożenił się ze swoją panną Eweliną i co?... Myśli dziś o założeniu