Tom,  Rozdzial

 1  I,3 |    smarować - mruknął pan Raczek, ciężko schylając się do ziemi,
 2  I,4 |         zarobiłem uczciwie, nawet ciężko, bardzo ciężko. Cały sekret
 3  I,4 |    uczciwie, nawet ciężko, bardzo ciężko. Cały sekret polega na tym,
 4  I,5 |          wybierze, poznawszy, jak ciężko jej żyć poza towarzystwem
 5  I,7 |           słuchająca jego wykładu ciężko odwróciła się na krześle.
 6  I,9 |       ucałowała nogi Chrystusowi, ciężko podniosła się i wyszła.~"
 7  I,9 |          patrzył na łzy. Ach, jak ciężko wspominać... A napis, wieszże
 8  I,10|           już zaczął tyć chłopak) ciężko uniósł się z fotelu i przymrużył
 9  I,11|     tysięcy, gdybyś wiedział, jak ciężko nieraz trzeba na nie pracować.~
10  I,13|       powiedz kucharce, że jestem ciężko ranny...~- Proszę - rzekł
11  I,13|       słowo honoru... O Boże, jak ciężko karzesz mnie za lekkomyślność!...
12  I,14|           którzy przez szereg lat ciężko pracowali w kopalniach,
13  I,18|           i otarł pot z czoła. ~- Ciężko, co?... - rzekł. ~- Bo po
14  I,18|           Żyd - że w naszym wieku ciężko stoić, no, ale takie pieniądze
15  I,19|         głowę na tylnej krawędzi, ciężko dyszał. Woźny stał w progu
16  I,19|       Wokulski. To znowu, że jest ciężko chory i że tylko Wokulski
17 II,2 |         Kto z nas ich nie miał! - ciężko westchnął rządca. ~Skrzypnęły
18 II,12|           pani dotknęła człowieka ciężko poranionego, nie tylko ból
19 II,13|      odpowiedział nie siadając. - Ciężko obraziłem panią bez powodu...~-
20 II,16| Napoleonek, to czasem jest mi tak ciężko na świecie, że zrobiłbym
21 II,16|        jestem zmęczony; już nawet ciężko mi pisać. Tak bym gdzie
22 II,17|  przyznawał, że Wokulski musi być ciężko chory. Wychudł, odpowiadał
23 II,18|       nagle powróci...~A jednakże ciężko żyć na świecie. I nieraz