Tom,  Rozdzial

 1  I,10|      strony strzał za strzałem, aż ziemia drgała, ale biała plama
 2  I,10|       kapitaliści to złodzieje, że ziemia powinna należeć do tych,
 3  I,10|           wszystko będzie wspólne: ziemia, budynki, maszyny, a nawet
 4  I,13|       Radowało się słońce, niebo i ziemia, a Wokulski poczuł się w
 5  I,13|            Posłuchaj. Gdyby mi się ziemia rozstąpiła pod nogami...
 6  I,14|      biegunem, nie... mieszkał pod ziemią... Okropny człowiek!...
 7  I,14|        dziesięć lat mieszkając pod ziemią!... Ale on był tylko kupcem,
 8 II,1 |          uczepiony między niebem a ziemią. Może rozbiłby sobie łeb
 9 II,3 |      powietrza, zdawało mu się, że ziemia rozstępuje się pod nim i
10 II,5 |            przepaść aniżeli między ziemią i słońcem? Co się tu dziwić
11 II,5 |    szlachty mieszka w tej stronie. Ziemia doskonale uprawna; ma pan
12 II,7 | wielbiciele?...Zdawało jej się, że ziemia drży jej pod nogami, i pod
13 II,8 |       widzi, że nie on jedzie, ale ziemia szybko zapada mu się pod
14 II,8 |    wysokości wzroku. Skutkiem tego ziemia wydaje się wklęsłą jak ogromny,
15 II,8 |       jakby cała dusza jego i cała ziemia od wschodnich do zachodnich
16 II,8 |            tylko pragnienie: ażeby ziemia rozstąpiła się pod nim i
17 II,15|       kamienie, drzewa, powietrze, ziemia i niebo. - Ustąp innym!...
18 II,15|        jeszcze pozostała mu wierną ziemia, prosty człowiek i Bóg...~
19 II,16|        dopiero nad ranem, powalany ziemią i jakby pijany. Na stacji
20 II,17|              Tfy! dajże spokój!... Ziemia by się zapadła, gdyby taki
21 II,17|           że chciałbym, ażeby mnie ziemia pochłonęła i wszystko, czegom
22 II,19|   resztkami feudalizmu. Zginął, aż ziemia zadrżała... Ciekawy typ,