Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |       Potem w wielkich konturach przyszła mu na myśl jego własna historia.
 2  I,9 |    rozmiarami świętego budynku i przyszła mu myśl szczególna. Że jak
 3  I,9 |      twarzy, jakby do tego grobu przyszła nie z modlitwą, ale z zapytaniem
 4  I,12| Maruszewiczem, siadał w dorożkę, przyszła mu szczególna myśl do głowy:~"
 5  I,14|         i zaczęła usypiać, nagle przyszła jej nowa myśl:~"A jeżeli
 6 II,1 |   mizerniało biedactwo. Ile razy przyszła do nas po swoje drobne sprawunki,
 7 II,2 |         Tylo co do pani młodszej przyszła jedna dziewczynka wydawać
 8 II,4 |       Gdyby ci kiedy jeszcze raz przyszła ochota próbować... Rozumiesz?...
 9 II,5 | rozsianym w tej okolicy nieba, i przyszła mu na myśl ta dziwna, niewidzialna
10 II,8 |  przestał cierpieć. ~Wnet jednak przyszła nowa fala spokoju i Wokulski
11 II,9 |       też mi tak prosta myśl nie przyszła do głowy.)~- Ale bo widzisz -
12 II,10|        czego ona chce od pani?~- Przyszła mnie prosić, ażebym pomogła
13 II,10|         jest pani Stawka i po co przyszła, rzucił rachunki i wbiegł
14 II,10|     pojechałem dorożką.~W drodze przyszła mi jedna z najszczęśliwszych
15 II,10|        posądzony, a teraz na nas przyszła kolej... Musimy się stąd
16 II,11|         I nagle w tym osłupieniu przyszła mi najgenialniejsza myśl
17 II,11|         rzekł Wirski. - Baronowa przyszła do pani Stawskiej, spłakała
18 II,13| blagierem!...~Ale wnet ochłonął; przyszła mu bardzo słuszna uwaga,
19 II,14|          Że też mi wcześniej nie przyszła podobna myśl... A propos
20 II,17|         i dziwił się: skąd nagle przyszła mu taka otwartość?... Głupia
21 II,17|     interesantów z niczym.~Potem przyszła druga fala odwiedzających,
22 II,17|     Dopiero nazajutrz w południe przyszła odpowiedź z Paryża, którą