Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |       plamy na rękach.~Hrabina podniosła się z kanapy.~- Nie nalegam,
 2  I,6 |  Czarno ubrana kuzynka z wolna podniosła się z fotelu i cicho wyszła.~
 3  I,6 |         Wszedł pan Tomasz. Ona podniosła się z szezlonga, ale ojciec
 4  I,8 |       dwuznaczny.~Dama z wolna podniosła się z krzesła i zbliżyła
 5  I,9 |   panny Izabeli.~Panna Izabela podniosła oczy od książki i dziwnym
 6  I,9 |  Przyszedł delegowany. Hrabina podniosła się z fotelu, to samo zrobiła
 7  I,9 |       nogi Chrystusowi, ciężko podniosła się i wyszła.~"Błogosławieni,
 8  I,9 |    twarzy znać było ślady łez. Podniosła na Wokulskiego apatyczne
 9  I,9 |     emigracji.~Prezesowa znowu podniosła chustkę do oczu.~- Doprawdy?...
10  I,18|        marzeniu) panna Izabela podniosła się z fotelu i wyszła z
11  I,19|    Wokulski?... ~Panna Izabela podniosła się gwałtownie. ~- Moja
12  I,19| Izabela była blada jak papier. Podniosła się od stołu, zwinęła list
13  I,19|       od stołu, zwinęła list i podniosła rękę, jakby z zamiarem rzucenia
14  I,19| siedziała sama. Zobaczywszy go podniosła się; twarz jej była pogodniejsza. ~-
15 II,3 |        jednak nie mam... ~Dama podniosła się. ~- Tu - mówiła wzruszona -
16 II,4 |       głębiej strąca, im wyżej podniosła... Ale miłość, ten motyl,
17 II,6 |       nad haftem. W tej chwili podniosła głowę i spojrzała na Starskiego
18 II,8 |  ciągle, na jawie i we śnie...~Podniosła się z pnia, jakby chcąc
19 II,10|     Pani Stawka usłyszawszy to podniosła się z krzesła, ażeby wyjść.
20 II,12|  Stawskiej obudziła się lwica. Podniosła głowę, oczy jej błysnęły
21 II,13|       pokazało?..~Pani Stawska podniosła na niego oczy.~- Oto obaj,
22 II,17|        nią pani.~Pani Wąsowska podniosła się z fotelu z miną bardzo