Tom,  Rozdzial

 1  I,1 |    blondyn, wyglądający, jakby co godzinę umierał na suchoty, drugi
 2  I,4 |      chwilę wolną od pracy, każdą godzinę odpoczynku. Nalej mi wina,
 3  I,8 |           spoglądali na siebie.~W godzinę później przyszedł do sklepu
 4  I,10|        godzin, a później nawet co godzinę przylatywały sztafety. Było
 5  I,10|      burzy, która już przeszła.~W godzinę później na rozległym placu
 6  I,10|           samo ja dziś nieomal co godzinę mówię o Stasiu Wokulskim.
 7  I,11|          mówiła Rzeckiemu dzień i godzinę.~Dziwne to bywały epoki
 8  I,13|      człowiek i nagle dodał: - Za godzinę przywiozę kwit barona...
 9  I,13|  Maruszewicz opuścił gabinet i za godzinę istotnie wrócił z kwitem
10  I,14|       wyścigowych przygodach, a w godzinę - już nie myślała o nich.
11  I,15|        rozgorączkowaną głowę. ~Na godzinę wpadł do sklepu, załatwił
12  I,17|   zapraszał go również dzisiaj na godzinę jedenastą rano na konferencję
13  I,18|        Dzisiaj zmarnowałem blisko godzinę, jutro zmarnuję z pięć godzin,
14  I,18|            Więc jeżeli dopiero za godzinę - mówi jękliwym głosem pani
15  I,18|        pięć... ~- I wystoję się z godzinę w dusznej sali! - odmrukuje
16  I,19| wysłuchała próśb panny Izabeli; w godzinę bowiem, przy śniadaniu,
17 II,1 |           wszyscy są odurzeni. Co godzinę oczekiwałem jakiejś nieokreślonej
18 II,5 |        konie. Poczekamy jeszcze z godzinę, ale za to lepiej pozna
19 II,10|        tych pań, a ja tam będę za godzinę. Zdaje mi się, że zrobimy
20 II,12|          i rozmawiał z nim blisko godzinę. Inni subiekci, od czasu
21 II,17|          w miesiąc dopiero, ale w godzinę po rozwiązaniu spółki.~Książę
22 II,19|               Paskudziło się to z godzinę, ale kiedy ostatecznie kazałem