Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |         siwymi faworytami.~- Jeszcze zechce ożenić się tutaj...~- Tym
 2  I,11|          zbożem i - okowitą. Kto nie zechce należeć do jednej, może
 3  I,12|              przerwał Wokulski - czy zechce pan w moim imieniu stanąć
 4  I,13|              wygrać...~- Jeżeli pani zechce, wygram - odparł Wokulski
 5  I,14|     odpowiedź: <<wygram, jeżeli pani zechce...>>? On już zapomina, kim
 6  I,14|                A jeżeli Wokulski nie zechce przeprosin?... Przecież
 7  I,17|               że oddam, gdy ona tego zechce!..."~Sklep jego był już
 8  I,18|         Czując, że lada dzień i jego zechce namawiać Wokulski, ułożył
 9 II,6 |            człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród kilku
10 II,7 | spostrzegłszy Wokulskiego - może pan zechce mnie zastąpić... Biegnę
11 II,7 |             się w alei. ~- Chyba nie zechce pan twierdzić, że galerie
12 II,8 |            myślał - siadać, przy kim zechce. I nie zniżę się do zazdrości,
13 II,8 |            prędzej czy później każda zechce poznać prawdziwego człowieka.
14 II,9 |           rzekł Wokulski. - A jeżeli zechce mnie moralizować, tak jak
15 II,10|            że ten chyba już mnie bić zechce.~- A do licha!... - mówi
16 II,10|            mówi cichym głosem:~- Czy zechce mi pan pokazać tę lalkę?~
17 II,11|           Owszem, ile tylko razy pan zechce..." - mówiła rumieniąc się
18 II,13|         Stawskiej.~- Zrobię tak, jak zechce pan Wokulski. Każe mi otworzyć
19 II,16|           brak kobiet i jeżeli Stach zechce, może się ożenić choćby
20 II,17|           znajomi, a z kim?... Z kim zechcę. Nawet z chrześcijanką,
21 II,19|            Wokulski może się o niego zechce zaczepić. No, ale Geist,