Tom,  Rozdzial

 1  I,9 |       myślał, powoli schodząc ze schodów.~Nagle drgnął słysząc szelest
 2  I,12|       gabinet ; zbiegając zaś ze schodów, myślał :~"Podły jestem,
 3  I,12| adwokatowi! - myślał schodząc ze schodów. - Jednego dnia namawiam
 4  I,12|       spojrzał w klatkę głównych schodów, do których prowadziły szklane
 5  I,13|     śmiał się z jej skrzypiących schodów i starych ścian, na których
 6  I,17|       porwał za łeb i zrzucił ze schodów. Wyobraź pan sobie - zwrócił
 7  I,18|        Ignacy z wolna schodzi ze schodów i myśli: ~"A więc dom kupił
 8 II,1 |          widzisz, jak trudno bez schodów wyjść z piwnicy? A tobie
 9 II,1 |      każdym kroku nie usuwano mu schodów, a on nie musiał tracić
10 II,2 |      obdarty chłopak i dopadłszy schodów począł zjeżdżać na poręczy
11 II,2 |         się przede drzwiami obok schodów. Rządca ostrożnie zapukał,
12 II,2 |        zatrzymałem się w połowie schodów i rzekłem do rządcy: ~-
13 II,2 |          Wciąż stałem na połowie schodów, pod oknem z żółtymi, czerwonymi
14 II,2 |        nawet, kiedy zeszliśmy ze schodów frontowych, a kiedy minęliśmy
15 II,3 |         kazał zaprowadzić się do schodów, dał służącemu franka i
16 II,10|          Misiewiczowę z brudnych schodów.~- Mówiłam, że się tak skończy -
17 II,14|      łóżka.~- Każ zdjąć sukno ze schodów - rzekła do Marianny schrypniętym
18 II,17|    pierwszym stopniem olbrzymich schodów, na szczycie których stoi
19 II,17|      Geista i nieskończoną ilość schodów, na szczycie których siedział
20 II,17|         podwaliną tych ogromnych schodów, na szczycie których ukazywał
21 II,17|      myślał Wokulski schodząc ze schodów - że w tej chwili załatwiłem