Tom,  Rozdzial

 1  I,16|               Wiadomość o przybyciu Rossiego do Warszawy i o tym, że
 2  I,16|   księżniczka krwi mogłaby wyjść za Rossiego i świat tylko podziwiałby
 3  I,16|            poświęcenie... ~Wyjść za Rossiego?... Dbać o jego garderobę
 4  I,16|            dobroczynny, o przybyciu Rossiego i o wyjeździe do Paryża.
 5  I,17|    rumieniąc się jeszcze mocniej. - Rossiego nie widział pan?... - powtórzyła
 6  I,17|            to na karb Warszawy, nie Rossiego... Doprawdy, wstydzę się
 7  I,17|           Wyobrażam sobie zdumienie Rossiego - mówiła dalej panna Izabela -
 8  I,17|            Izabeli co do owacyj dla Rossiego. ~"Naturalnie, że będzie
 9  I,18|         oczy. ~- Idę z wieńcami dla Rossiego - szepnął grzeczny pan Zięba
10  I,18|             wielbiciel tego... tego Rossiego... ~- Ba, któż by Rossiego
11  I,18|          Rossiego... ~- Ba, któż by Rossiego nie uwielbiał! - odpowiedział
12  I,18|      wpatrywał się bynajmniej nie w Rossiego, ale w lożę, którą zajmowała
13  I,18|            rzecz: ile razy nie było Rossiego na scenie, panna Izabela
14  I,18|             z pobytu w teatrze. Gra Rossiego podobała mu się; niektóre
15  I,19|  prześliczny i już z góry w imieniu Rossiego dziękuję panu za ten podarunek.
16  I,19|           naradzili nad pożegnaniem Rossiego, a także nad naszą podróżą
17  I,19| potworniejszego?... ~- A owacje dla Rossiego to nie ciężar? - spytał
18  I,19|        Ignacy. ~- Nie robię ich dla Rossiego. ~- Tylko dla dogodzenia
19  I,19|        podobał się pani wieniec dla Rossiego. ~Zatrzymał się. Uderzył
20 II,1 |    pojedynek z baronem i owacje dla Rossiego zbudziły we mnie podejrzenia,
21 II,19|             kiedy po przedstawieniu Rossiego marzyło mu się, że Wokulski