Tom,  Rozdzial

 1  I,11|        k - odezwał się jakby z piwnicy drugi hrabia, który siedział
 2  I,18|  beczka, którą już wyrzucono z piwnicy, i zupełnie serio począł
 3 II,1 |   zaraz poszedł do Lesisza, do piwnicy... To, panie, piwnice!...
 4 II,1 |   tańcujący aniżeli siedzieć w piwnicy. I nawet do piwnicy bierze
 5 II,1 | siedzieć w piwnicy. I nawet do piwnicy bierze lakierki... Ginie
 6 II,1 |     Jan? - pytam chłopca. ~- W piwnicy. ~Zaszedłem do piwnicy.
 7 II,1 |       W piwnicy. ~Zaszedłem do piwnicy. Patrzę, mój pan Jan przy
 8 II,1 |        lata. Do sklepu albo do piwnicy nie bardzo... Ale mechanik!...
 9 II,1 |     przeszkadzam; kiedy jest w piwnicy, nie napędzamy go do roboty;
10 II,1 |         a następnie zeszedł do piwnicy uściskać Machalskiego, gdzie
11 II,1 |       samej izbie) widzę, że z piwnicy wydobywa się para czerwonych
12 II,1 |     trudno bez schodów wyjść z piwnicy? A tobie zachciewa się od
13 II,1 |        że to wydobywanie się z piwnicy jest symbolem jego życia,
14 II,1 |   jeżeli nie do jego ulubionej piwnicy, w której przy migotaniu
15 II,1 |      się na tle czarnych ścian piwnicy, wyglądały spoza okutych
16 II,1 |  załamując ręce. ~Milczenie. W piwnicy zrobiło się pusto. ~- Więc
17 II,1 |      przytomność. ~Po uczcie w piwnicy Stach przez kilka dni nie
18 II,1 |      przed czternastoma laty w piwnicy Machalskiego zawołał: ~-
19 II,2 |      przed laty nie zeszedł do piwnicy Hopfera, do Machalskiego,
20 II,11|       prawił Szuman - czy to w piwnicy Hopfera, czy to na stepie
21 II,17|       epoki dzieciństwa albo z piwnicy Hopfera. Z niewymownym wzruszeniem