Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |         tępe ukłucie, jakiś drobny niepokój, jakąś nieskończenie małą
 2  I,6 |              Dręczy ją jakiś cichy niepokój, jakieś oczekiwanie, ale
 3  I,6 |            wzmaga się żal, wstyd i niepokój. Spojrzenie jej pada na
 4  I,6 |            Izabelę ogarnia nerwowy niepokój, skupia wszystkie wspomnienia,
 5  I,7 |        paru dni męczył ją osobliwy niepokój, jakiego już raz doznała
 6  I,9 |            Izabeli. Wokulski uczuł niepokój.~"Przecież muszę na nią
 7  I,9 |               nie było mu wiadome. Niepokój jego wzrastał; na próżno
 8  I,9 |      bogacz przy nich, cóż mam?... Niepokój i nudy, nudy i niepokój...
 9  I,9 |            Niepokój i nudy, nudy i niepokój... Właśnie kiedy mógłbym
10  I,11|   pierwszej w południe. Ogarnął go niepokój ; nie jadł obiadu ; fantazja
11  I,12|      wesoło, lecz gdy była smutna, niepokój poruszał mu serce. Już bowiem
12  I,19|        buduaru, głęboko zadumana. ~Niepokój trapiący ją od kilku dni:
13 II,2 |         panu Wokulskiemu... ~- Nie niepokój się pan - przerwałem mu. -
14 II,3 |             Trapił go nieokreślony niepokój, czuł brak czegoś... "Może
15 II,7 |        pannę Izabelę ogarnął jakby niepokój, ale tylko na chwilę. ~"
16 II,10|    Tamerlan, i czułem instynktowny niepokój o śliczną i cnotliwą panią
17 II,15|         panna Izabela czując jakiś niepokój.~- W każdym razie jest to
18 II,15|            oknem. Jej nieokreślony niepokój wzrastał.~"W tym coś jest... -
19 II,19| najzupełniej racjonalne. Pomimo to niepokój o Wokulskiego wzmógł się.~
20 II,19|            Wokulskiego wzmógł się.~Niepokój jednak zamienił się w istotną
21 II,19|      wyszedł zamyślony.~Wielki był niepokój Rzeckiego o to, co mogło