Tom,  Rozdzial

 1  I,5 |           i garderobę, nie licząc kuchni i mieszkania dla służby,
 2  I,14|      gościom przynosił jedzenie z kuchni. Taki człowiek, co najwyżej,
 3  I,14|        dziwiły się natłokowi, a w kuchni szeptano, że pan Łęcki musiał
 4  I,16|        nas łaskaw, sama zajrzę do kuchni. Czy jednak dobre chęci
 5  I,19|           i na palcach wyszedł do kuchni. ~- To ja jestem, panno
 6 II,1 |        Małgorzatą, odsyłali ją do kuchni. ~Nic dziwnego, że przy
 7 II,2 |       rocznie... ~Nagle od strony kuchni doleciało nas niepokojące
 8 II,2 |         starszej... ~Weszliśmy do kuchni, gdzie stała balia pełna
 9 II,2 |           Następnie wróciła się z kuchni i zarumieniona powyżej oczu,
10 II,2 |           dama, gdy już byliśmy w kuchni. Naturalnie, że będę zaglądał...
11 II,6 |        Przede wszystkim niedaleko kuchni zobaczył budę, a przed nią
12 II,6 |          Wokulski.~W tej chwili z kuchni wyszło nowe dziwo: stary
13 II,6 |      Wokulski otworzył okno. Przy kuchni piały ogromnymi głosami
14 II,9 | zmarszczył się, a ja zapukałem do kuchni.~- Są panie? - zapytałem
15 II,9 |           kalafiorów zalatujący z kuchni.~Siedliśmy. Wokulski zapytał
16 II,9 |           osób w pewnym wieku.)~W kuchni Stach zatrzymał się na sekundę,
17 II,10|         wyobrazić, com znalazł. W kuchni Marianna ma zawiązaną głowę
18 II,10|           ktoś mocno zadzwonił do kuchni.~- Rewirowy! - krzyknęła
19 II,14|           Marianna wyniesie się z kuchni, to ty tam...~- Ja w kuchni?... -
20 II,14|       kuchni, to ty tam...~- Ja w kuchni?... - spytał jegomość nazwany
21 II,14|      Mariannę, która przybiegła z kuchni, i - sam zaczął podsłuchiwać.~