Tom,  Rozdzial

 1  I,10|           słychać było tętent siwej klaczy dopędzającego nas adiutanta.
 2  I,12|         jego żona nie posiadali tej klaczy w dniu wyścigów. Baron byłby
 3  I,12|         Panu zaproponować kupno tej klaczy. Pamiętaj Pan, że kobiety
 4  I,12|       baronowa sama nie puszcza tej klaczy?~- Ona?... Ona jest śmiertelną
 5  I,12|         tytuniem. Wokulski podał to klaczy, która bez namysłu zjadła.~-
 6  I,12|             dyrektor.~Po obejrzeniu klaczy panowie udali się do kancelarii,
 7  I,12|           kwadrans przypatrywał się klaczy. Niepokoiły go jej delikatne
 8  I,13|          wszyscy mówią tylko o jego klaczy i drwią z kupca, który bawi
 9  I,13|            ziemię i pobiegł do swej klaczy usiłując zachować powierzchowność
10  I,13|            baron nie utrzyma swojej klaczy do wyścigów i wygrałam,
11  I,13|     wiadomość o nabyciu przeze mnie klaczy on rozgłosił... Służy od
12  I,14|              ażeby baron nie dostał klaczy i przegrał zakłady!.. -
13  I,14|            baron nie odzyska swojej klaczy, gdyż kupił ją Wokulski...~
14  I,14|        Krzeszowskich za pomocą owej klaczy.~- Nic z tego nie będzie -
15  I,14|           Baron nie dostanie swojej klaczy.~- Może założysz się? -
16  I,14|           ją Wokulski. Nie sprzedał klaczy i sam puścił ją w szranki.~"
17  I,17|       kobiety postanowił zarobić na klaczy... dwieście rubli!... dał
18 II,14| szachrajstwie, o nieuczciwym kupnie klaczy, i tak dalej.~Akurat we
19 II,14|           wyrazów, ale... co do tej klaczy - to ma rację... Pan Wokulski (
20 II,14|         nawet utargował na pańskiej klaczy dwieście rubli, czy potrzebowałbym
21 II,14|            moje nieostrożne słowa o klaczy, i najskrupulatniej rzecz