Tom,  Rozdzial

 1  I,6 |       formułuje sąd, że gałązki drzew są czarne, a niebo szare.
 2  I,8 | Browarna. Na górze spoza nagich drzew wyglądają żółte gmachy uniwersyteckie;
 3  I,8 |    chudych koni, głodnych psów, drzew z obdartą korą i połamanymi
 4  I,11|     drogi i ukryli się w cieniu drzew. Opanował go żal i szyderstwo.~"
 5  I,11|        Nawet gęstwina ogromnych drzew stała cicho.~- Która godzina? -
 6  I,12|         gęstwinę łazienkowskich drzew, niewyraźne sylwetki obdartusów,
 7  I,12|       odrobinę horyzontu i kępę drzew ; lecz wiejski ten pejzaż,
 8  I,13|    obandażował twarz. Spomiędzy drzew nadbiegł wystraszony Konstanty,~-
 9  I,14|  pojedynek. Pod grupą zielonych drzew dwaj czarno ubrani mężczyźni
10  I,14|       pogodnego nieba, pięknych drzew, przelatujących ptaków i
11  I,17|         na weselne gody. Liście drzew chwiały się tak delikatnie,
12  I,17|     otoczeni zielonymi obłokami drzew, spośród których gdzieniegdzie,
13 II,3 |     otoczone wałami i złożone z drzew stojących w tak równej odległości
14 II,3 |     Gdzie iść? Chyba w kierunku drzew... Akurat dwie ulice, przecinające
15 II,3 |         tłumów ani powozów, ani drzew, ani olśniewających wystaw,
16 II,3 |    szeregi kiosków, dwa szeregi drzew i dwa szeregi pięciopiętrowych
17 II,3 |  ciągnęły się już żółknące kępy drzew jak ogrody; w głębi widać
18 II,3 |          i nieskończone szeregi drzew zwalają się na niego i że
19 II,5 |        i ówdzie widać było kępę drzew, a wśród niej grupę murowanych
20 II,6 |         dotykające wierzchołków drzew, na snopy światła, które
21 II,7 |      niekiedy spomiędzy starych drzew mignęło okno pałacu, połyskując