Tom,  Rozdzial

 1  I,8 |            że muszę być ladaco, i dała nam kartkę na pud węgla
 2  I,9 |       pokojów. W jednym z nich, z dala od zaproszonych gości, rozlegały
 3  I,11|     połowie czerwca, pani Meliton dała znać Wokulskiemu, że jutro
 4  I,11|      szlachty gardzącej magnatami dała mu brawo.~Promieniejąca
 5  I,14|           Meliton.~- Ach, cóż bym dała za to, ażeby baron nie dostał
 6  I,19|     pieniędzy, że panna hrabianka dała wczoraj słowo... A gdy Mikołaj
 7  I,19|           panna hrabianka wczoraj dała słowo, że będziemy dziś
 8 II,1 |           zapity. Usiadłem więc z dala od uczty, w głębokiej framudze,
 9 II,4 |       przez swoje liczne stosunki dała mu o zaginionym dokładną
10 II,5 |      rodzina przez całe życie nie dała mi tyle szczęścia, ile to
11 II,6 |     figlarne zwierzę, a prezesowa dała mu zwykłą porcję cukru... ~-
12 II,6 |      rozumiem. ~- A pani co by mu dała w zamian? - spytał Wokulski,
13 II,7 |      odgrywają kobiety. Im natura dała tkliwsze serca, ruchliwszą
14 II,7 |     zajechał brek i pani Wąsowska dała hasło do wsiadania. ~- Śpieszymy
15 II,8 |       Dziękuję pani. Tym słówkiem dała mi pani poznać, że w jej
16 II,8 | przywidziało mu się, że prezesowa dała jakiś znak pani Wąsowskiej. ~"
17 II,8 |        nie mówiła, że mnie kocha; dała mi ledwie cień nadziei,
18 II,10|       Wokulskiego...~- A ile pani dała za nią?... - syknęła baronowa.~-
19 II,15|          pogrzeb staruszki, która dała mu tyle dowodów życzliwości.
20 II,17|           oburzona; ale większość dała doktorowi rzęsiste brawo.~
21 II,18|        naszych niewiast za to, że dała dwieście rubli na jakiś