1-biedn | biedu-chodn | chodz-defek | defil-ducho | duchy-flasz | flegm-guwer | guzam-kacpr | kadz-kondy | kones-laja | lajda-marne | marni-mular | mulni-naraz | narko-nieum | nieur-odbie | odbij-ogrod | ogrom-ozeni | ozieb-plamk | plane-pojed | pojel-posta | poste-prusa | prusk-przyc | przyd-rejen | rejes-rozwi | rozwo-sklon | skner-spraw | sprez-szale | szalo-tlumi | tlumo-uklad | uklon-utysk | utytu-witaj | wital-wycze | wyczy-wyrob | wyrok-zacof | zacyt-zapra | zapre-zbomb | zboza-zmruz | zmusi-zzyma
Tom, Rozdzial
10031 I,18| sprzed wojny francusko -pruskiej i rzuciwszy na stół rubla
10032 II,15| Wokulski słuchał go uważnie do Pruszkowa. Za Pruszkowem zmęczony
10033 I,10| moje podejrzenia co do "prykaszczyków" - Stach tylko uśmiechnął
10034 II,13| subiektami, Wokulscy zawsze pryncypałami, a Łęccy zawsze jaśnie wielmożnymi...
10035 I,3 | August Katz, a następnie ja z pryncypałem. W czasie święta wszyscy
10036 II,1 | rzadko widywałem się z naszą pryncypałową. W pół roku zaś później
10037 II,10| albo już ją uważa za naszą pryncypałowę, albo - sam kocha się w
10038 I,7 | Wokulski, lecz nagle pióro prysło mu w ręku. Nie podnosząc
10039 II,17| technologia..."~Dzień i kąpiel pod prysznicem nadały znowu inny kierunek
10040 II,3 | monumenta, instytucje rządowe i prywatne, słowem wszystko...więc
10041 II,3 | Chciałem z panem pomówić. ~- Prywatnie?... W takim razie pozwoli
10042 II,5 | między resursą, sklepem i prywatnymi salonami, gdzie trzeba grać
10043 II,17| powiem, że widywałam ją prze dwa miesiące prawie co dzień...
10044 I,13| należy zrobić...~- I pan mi przebacz, baronie - odpowiedział
10045 I,9 | życiu przyszłym, choćby... przebaczając urazy...~- Zawsze je przebaczam -
10046 II,6 | wyglądała jak Maria Stuart przebaczająca swoim oprawcom i miała czerwony
10047 II,13| Niech pani nie spieszy się z przebaczeniem, bo ono może podnieść moje
10048 I,19| ściskając go za rękę. - Więc... przebaczmy sobie nawzajem cierpkie
10049 II,13| jestem pewna, że nawet Bela przebaczyłaby panu jego wybuch. Była to
10050 II,4 | szepnął. - Bóg ani ludzie nie przebaczyliby mi zaniedbania podobnej
10051 I,14| Kochana kuzyneczko! Jeżeli przebaczysz mi moje nieszczęsne ożenienie,
10052 I,6 | igły i szyje wciąż. Oko jej przebiega od wzoru do haftu, ręka
10053 II,4 | całkiem spokojnie począł przebiegać myślą wszystkich adoratorów
10054 II,3 | we własnej duszy. ~Nieraz przebiegając myślą oglądane przedmioty:
10055 I,13| Śledził nieznacznie fale przebiegające po obliczu Maruszewicza,
10056 I,12| drżał na widok dreszczów przebiegających jej aksamitną skórę, myślał
10057 I,6 | nią patrzył.~Lekki dreszcz przebiegł pannę Izabelę. I to ma być
10058 I,11| począł uważać go za bardzo przebiegłego dyplomatę i żałował w duszy,
10059 II,17| całą kastową arogancją, przebiegłością, bezwzględnością i jeszcze
10060 II,10| moją lalkę i dla niepoznaki przebiera ją w inną suknię.~Wtedy
10061 I,17| dopatrzeć większe gwiazdy przebłyskujące na zlotawolazurowym niebie.
10062 I,10| wojsk, połamaliśmy szpady, przebraliśmy się za chłopów i ukrywszy
10063 II,11| płaszcz, cylinder i tak przebrany, w pół godziny wyszedłem
10064 II,19| czekał, aż Napoleonidzi świat przebudują. I cóż się stało?... Świat
10065 I,9 | zimną wodą.~"Nim jednak przebuduje się społeczność - myślał -
10066 II,8 | już wieczór i - noc pełna przebudzeń i westchnień. Niekiedy myślał,
10067 II,17| który porównać można tylko z przebudzeniem z letargu człowieka, który
10068 II,8 | bawisz? Drgnął jak człowiek przebudzony. ~- Ja?... - spytał.~- Nudziłżebyś
10069 I,5 | się można i stale na nich przebywać tylko za pomocą dwóch skrzydeł :
10070 I,5 | pięknego świata, w którym przebywała, i pierwszy raz w życiu
10071 II,7 | panny ciągle sam na sam przebywały z młodymi ludźmi, to mogłaby
10072 II,11| stosunkami, które nawet przeceniają, dokoła panny Łęckiej zgromadził
10073 II,1 | peronu, namówiłem doktora na przechadzkę po Alejach Jerozolimskich.
10074 II,17| Zdawało mu się, że podczas tej przechadzki nawiązał się jakiś węzeł
10075 I,9 | Wokulski zmieszał się z przechodniami i poszedł w stronę Ujazdowskiego
10076 I,15| pragnąc coś zakomunikować przechodniom. Z drugiego końca nieruchomy
10077 II,9 | tysięcy rubli... Takie zyski przechodzą moje pojęcie, ale przysięgnę,
10078 II,13| Belu - szepnęła do niej przechodząca w tej chwili hrabina wyjeżdżamy.~-
10079 II,12| hrabia Śledziński... Coś przechodzącego wszelkie pojęcie... Podaje
10080 I,15| pagórku ciskali kamieniami na przechodzących Żydów. Uporczywie odsuwał
10081 I,18| około których miał zaszczyt przechodzić. Ta uprzejmość, do której
10082 I,12| dowcip i rzewność. Klaczka w przechodzie zwróciła się do Wokulskiego
10083 II,8 | powtórzył. ~Właśnie przechodzili mimo sztachet, za którymi
10084 I,3 | cynamon...~W ten sposób przechodziliśmy każdą szufladę w sklepie
10085 II,11| jakby stado szczurów tamtędy przechodziło...~- Miałeś pan przecie
10086 II,17| zawsze ślepe. Mówię panu, żem przechorował ten wypadek.~- I gdzież
10087 I,7 | japońszczyznę.~Wokulski słuchał przechwałek Mraczewskiego bez ruchu.
10088 I,18| zeskakuje z kufra na podłogę. Przeciąga się, ziewa, wydłuża w tył
10089 II,1 | ja znużony!... - mruknął przeciągając się. ~Teraz dopiero wszedł
10090 II,6 | jakby padając w tył, i przeciągle spojrzała Wokulskiemu w
10091 II,13| nuty. Rozbudził go dopiero przeciągły grzmot oklasków. Potem znowu
10092 II,3 | i odnośnymi inżynierami przeciągnęła się do północy, przy udziale
10093 II,5 | na innym miejscu z obawy przeciągów. ~"Ubrał się! - myślał Wokulski. -
10094 II,1 | mógł zmienić się tak w przeciągu kilku godzin. Pobladł, oczy
10095 II,7 | Łęcki, ciągle rozstrojony, przecierał oczy, a hrabina wsunąwszy
10096 II,18| takie historie, dalibóg, że przecieram oczy i zapytuję samego siebie:
10097 II,3 | jednakowo: było to morze domów, przecięte tysiącem ulic, nierówne
10098 II,17| szczegółach nie! Umysłem i pracą przeciętna kobieta jest niższą od mężczyzny;
10099 II,14| baronowo, ja mam honor znać przeciętne kobiety, więc... moje świadectwo
10100 I,16| Romeo, bez nazwy Romeo, przecieżby całą swą wartość zatrzymał.
10101 II,3 | zielony omnibus, tym zaś przecinają drogę omnibusy brunatne,
10102 II,3 | drzew... Akurat dwie ulice, przecinające się pod kątem prostym, są
10103 II,11| i ładnych kawalerów, że przecisnąć się między nimi nie można.
10104 I,6 | śmieszny spisek knujecie przeciwko mnie?~- Ja?... spisek? powtarza
10105 II,17| brudnych skarpetkach na przeciwległej ławce, spał jak zarżnięty.
10106 I,10| rosła wciąż. Jednocześnie na przeciwległym wzgórzu błysnął dym i w
10107 II,6 | dziwię się, bo to są wprost przeciwne natury: ona poważna - on
10108 II,7 | panem Starskim, który z przeciwnego końca alei szedł ku naszej
10109 I,13| mną mają kwaśne miny, a przeciwnicy- triumfują. W sklepie także
10110 II,11| doprowadził mnie do wręcz przeciwnych rezultatów, do wiary, że
10111 I,2 | obalić nową teorię, która przeciwstawiała się jego poglądom; lecz
10112 II,12| Ile razy zaś chodziło o przeciwstawienie kogoś żydowskim bankierom,
10113 II,10| zabierały się do domu, a ich przecudna nauczycielka uszczęśliwiła
10114 I,6 | Florentyna zrobiła gest przeczący, a następnie powątpiewający.~-
10115 II,14| Mariannę, a sama tknięta przeczuciem, pomimo bólu głowy, zaczęła
10116 II,4 | skorupach, co zresztą już przeczuła fantazja genialnych poetów.
10117 I,13| przy Szlangbaumie... Może przeczuwa w nim przyszłego właściciela
10118 II,13| więksi i mniejsi panowie, przeczuwając, że cały interes Wokulskiego
10119 II,3 | uznawanych za nieprawidłowe, przeczuwał, że jeżeli co mogłoby go
10120 II,17| prawdziwie kochanym, tym od dawna przeczuwanym...~- Nie byłeś u Rzeckiego? -
10121 II,17| dobrym winem... Czasami coś przeczytać, czasami gdzie wyjechać,
10122 II,8 | niż na cmentarzu, prędzej przeczytają i może zamyślą się nad ostatecznym
10123 I,10| pieniędzmi. Otworzyłem go i przeczytałem:~"Mój kochany Ignacy! Posyłam
10124 II,17| zachęcić go do otworzenia i przeczytania listu. ~"Taki gruby list!...
10125 II,3 | frontonu również płaskorzeźba przed-stawiająca, zdaje się, sąd ostateczny. ~
10126 II,3 | złudzeniem, jakimś snem przedbytowym, który nigdy nie istniał
10127 I,14| te owacje spotykają go w przeddzień sprzedaży domu; rok temu
10128 I,13| oczy na jakimś obojętnym przedmiocie, którego na próżno szukał
10129 I,10| raczy wybrać sobie jaki przedmiocik, który odeślemy bez pretensji...~-
10130 I,10| odróżnić. Nagle krzyknięto w przednich szeregach:~- Piechota!...
10131 II,7 | powóz zajechał, a nawet z przedniego siedzenia wyglądała już
10132 II,3 | roznosiciel gazet kładzie przednim "Figaro". Wokulski tej rzuca
10133 II,6 | rzuciło się na prezesową przednimi nogami jak pies, który staje
10134 II,2 | na wiosnę u chłopa jest przednówek, a drogi jak ciasto; przejedzie
10135 II,10| dalibóg, jak emigrant z przedpogrzebowego domu.~Przypatrzyłem mu się
10136 II,10| niezłe mieszkanko: mają przedpokój, kuchenkę ze zlewem i wodociągiem,
10137 II,4 | talent wciskania się do przedpokojów. I ja bym tam miał wracać?..."~
10138 I,12| którym mogłaby się chłodzić przedpotopowa olbrzymka. Na obu skrzydłach
10139 I,16| potrzebował choć pół godziny przedrzemać się po obiedzie. ~- Nie
10140 I,17| powtórzył pan Ignacy przedrzeźniając go. - Już są!... Nie życzę
10141 I,18| Rzecki. ~- O tak, ma... - przedrzeźniał go Mraczewski. - Największy
10142 II,17| Niby... niby... - przedrzeźniała go. - Właśnie mówię o tych
10143 II,8 | prezesowej pieniądze na jakieś przedsiębierstwa."~W każdym razie sądziłam,
10144 I,12| tandeciarzy i im podobnych przedsiębiorców. Tu i ówdzie pod bramą ziewał
10145 II,7 | stworzyła Konwencja albo przedsiębiorcy artykułów paryskich? ~-
10146 I,13| dzisiaj rzuci miliony w przedsiębiorstwo, a jutro wyzwie kogo na
10147 I,18| przyszedł. ~Znalazłszy się w przedsionku, pan Ignacy chce iść na
10148 II,15| Starski - jest całym prezentem przedślubnym?... Niezbyt hojny narzeczony:
10149 II,9 | Gdy mu jednak zacząłem przedstawiać, jakie to zacne kobiety,
10150 I,12| jej skrzydeł dwie rzeźby przedstawiające główki gwoździ, ale tak
10151 I,14| jakiegoś francuskiego malarza przedstawiający pojedynek. Pod grupą zielonych
10152 II,17| Niektórzy w tak smutnych barwach przedstawiali swoje położenie, a nawet
10153 II,17| myślał o Paryżu, im żywiej przedstawiały mu się tamtejszy ruch, budowle,
10154 II,6 | tu wreszcie między nami przedstawiciel ludzi czynu, pan Wokulski,
10155 I,17| ciocią byłyśmy już na dwu przedstawieniach. ~- Będę na każdym... ~-
10156 II,2 | interes interesem. Może przedstawisz mnie pan kilku lokatorom. -
10157 I,8 | Stanął i patrzył. Dzień przedświąteczny i ładna pogoda wywabiły
10158 I,8 | mu się skazanym na śmierć przedwczesną albo na spędzanie dni i
10159 I,11| z niewątpliwymi śladami przedwczesnego zniszczenia w całej postaci.
10160 I,17| parweniusz! - mruknął hrabia. - Przedwcześnie zachwycaliśmy się nim, chociaż...
10161 I,11| projektu, uważało go jednak za przedwczesny i nie chciało dać na ten
10162 II,5 | i kazał mu dać oddzielny przedział; nadkonduktor zaś prowadząc
10163 II,3 | południowej jest pęknięty .i przedzielony Sekwaną, która przecina
10164 II,14| Czuję, że jeżeli nie przeflancują go do ciężkich robót, nie
10165 I,5 | na nią oczyma, z których przeglądała wieczność, a potem objął
10166 I,8 | nosi duże oczy, z których przeglądało jeszcze większe roztargnienie.~
10167 II,15| gdziekolwiek spojrzał, przeglądały płaty szarego nieba; każdy
10168 II,17| całe dnie schodziły mu na przeglądaniu rysunków. Skończywszy jedną
10169 II,2 | zastanowiłem się nad skutkami mego przeglądu lokatorów, ażem się schwycił
10170 II,6 | kamieniem, ale już ją minęło.~Po przeglądzie drobiu prezesować obejrzała
10171 II,16| Gdyby zaś z waszej winy przegrała, nie dostaniecie nic..."~
10172 I,13| Gniady na końcu... Przegrałeś pan...~- Pąsowy bierze Yunga...~-
10173 I,14| formie kupna serwisu albo przegranych w karty do ojca.~Dziś jeszcze
10174 II,13| uważam już za rozpoczętą.~- Przegrasz ją, kuzynko, nawet w tych
10175 I,6 | Wokulski, który do jej ojca przegrywa w karty, a którego jej ciotka,
10176 I,11| właśnie to niedbalstwo, przejawiające się w dziwnie szlachetnych
10177 II,6 | jeżeli chcecie mnie miewać na przejażdżkach, to wiążcie tego człowieka.
10178 II,7 | wracał z panią Wąsowską z przejażdżki i na folwarcznym dziedzińcu
10179 I,16| się do Wokulskiego - to przejdziemy do salonu, a ojciec tymczasem
10180 II,11| chrześcijańskiego chleba przejdziesz na żydowską chałę; wszak
10181 I,13| rumieńce. O parę kroków od niej przejechał na Sułtance Yung z miną
10182 II,10| dałbym sobie rękę uciąć) sama przejechałaby się drugi raz za mąż, naturalnie
10183 I,10| którym w kilka minut później przejechały wolnym kłusem dwa szwadrony
10184 I,6 | I nagle czuje ochotę przejechania się karetą, a jednocześnie
10185 I,10| i - w grudniu 1851 roku przejechawszy wzdłuż Galicję stanąłem
10186 II,2 | przednówek, a drogi jak ciasto; przejedzie bateria i możesz się w tym
10187 II,13| powozu. - Siądź no pan, przejedziemy się po Alejach.~Wsiadł,
10188 II,3 | Suzin. ~- Dobrze. ~- A teraz przejedziesz się po mieście? ~- Nie.
10189 II,3 | potęguje się; tędy bowiem przejeżdżają aż trzy gatunki omnibusów
10190 I,14| gdy zaś jeszcze z kilku przejeżdżających powozów spostrzeżono ją
10191 II,3 | odszedł i zniknął między dwoma przejeżdżającymi powozami. Natomiast zbliżył
10192 II,14| nabywca nie życzył sobie przejmować ani długów, ani wierzytelności
10193 I,7 | wróciła. Znowu cofnęła się, przejrzała inne klatki, starała się
10194 I,6 | miesięcy, które służą za przejście między zimą i wiosną. Śnieg
10195 I,18| Rzecki, zdumiony nagłym przejściem w rozmowie. ~- Któż by,
10196 II,13| ubóstwienie pieniędzy.~- To stan przejściowy.~- A któż panu zaręczy,
10197 II,13| Ochockich nie jest stanem przejściowym? Machina latająca śmieszna
10198 I,10| dopiero potem - myślano o przekąsce, zwykle złożonej z kieliszka
10199 I,1 | jadłodajni, gdzie na wieczorną przekąskę zbierali się właściciele
10200 I,2 | Właśnie!... Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów...
10201 I,10| dwudziestu tysięcy złotych) przekazał jakimś trzem sierotkom,
10202 I,18| rzekł. ~- Bo po co pan przekładasz te graty, skoro nie ma gości
10203 I,9 | krzywdy, kto wie, czy nie przeklęłoby się i życia, i jego konwenansów...
10204 II,6 | obawy.~Podczas gdy Starski przekomarzał się z wdową, a panna Felicja
10205 II,2 | owszem!... Wtedy dopiero przekonacie się, coście stracili. Wszystkie
10206 I,13| patrząc na pannę Izabelę- przekonaj się, kto naprawdę kocha
10207 II,17| bolesne rozczarowanie, kiedy przekonają się, że ani jestem dość
10208 I,19| Najzupełniej. Zresztą przekonałam się, że to, co wydawało
10209 I,19| moje dziecko, że też nie przekonałaś się jeszcze o niepraktyczności
10210 II,17| swoją niewolnicą?..~- Tak. Przekonałbym, że potrafię mieć władzę,
10211 II,7 | Izabelą o arystokracji?... Przekonałeś ją pan, że to hołota?... ~-
10212 II,11| rzeczy, które ostatecznie przekonały mnie, że źli prędzej czy
10213 I,9 | Podobno chodziło o różnicę przekonań politycznych czy coś w tym
10214 I,19| się o ciebie, a ja będąc przekonana, że już chyba wyleczyłaś
10215 II,8 | mi pani poznać, że w jej przekonaniu nie stoję niżej od panów
10216 II,17| w drugie, dzień po dniu przekonywając się, że choć mam tak naiwną
10217 I,11| Izabeli:~- Coraz bardziej przekonywam się, Belu, że pieniądze
10218 II,6 | nowego... Lecz po chwili przekonywamy się, że to już było albo
10219 I,15| dom Zamoyskich jakby na przekór aforyzmowi: "Wstrzymał słońce,
10220 I,18| sklepu i ze spuszczoną głową przekradł się do kantorka. Zdawało
10221 I,10| Napoleon, dodałem mu otuchy i - przekradliśmy się do Komorna.~Przez miesiąc
10222 II,17| I w chwili kiedy już przekroczył wszelką miarę, znowu niknął
10223 II,17| wyraźne żądanie. Ja zaś przekroczyłem je o tyle, że zwrócę pieniądze
10224 I,8 | dłuższe i krótsze średnice ich przekrojów.~- A, jesteś?... - rzekł
10225 I,8 | łataniem starej odzieży, przekupek, których całym majątkiem
10226 I,19| odstraszył konkurentów, przekupił adwokata i... ~- Więc już
10227 I,13| sportsmeni zakładali się, przekupnie zachwalali piwo, pomarańcze
10228 I,5 | którymi zdawało się, że chce przelać swoją duszę w słuchacza.
10229 II,8 | W ogóle jest to podróż przeładowana niespodziankami. ~Ochocki
10230 II,4 | własną duszę, razem z nią przelałeś cierpienia, jakimi nasycali
10231 II,12| Izabeli pierwsze lody były przełamane. Już decydowała się wyjść
10232 II,8 | wron, które w tej chwili przelatują nad lasem, i krzyk spłoszonej
10233 I,10| maszerowaliśmy wciąż, jakby kule przelatujące z ukosa nie do nas adresowano.~
10234 II,3 | rozsnuwał się dym szybko przelatującego parostatku. ~Na placu kręciło
10235 I,14| pogodnego nieba, pięknych drzew, przelatujących ptaków i wesołych ludzi
10236 II,3 | drzewami. W jednej chwili przelatuje około niego ze sześć powozów
10237 II,12| po niebie jego zachwytów przelatywał obłok i rzucał mu na duszę
10238 II,12| świst pocisków, które kiedyś przelatywały mu nad głową, a potem widział
10239 II,4 | najlepszego; lecz cóżeś winien, że przelewając w niego własną duszę, razem
10240 II,4 | mówię im: w tę szpilkę przelewam mój fluid i zaśniesz pan,
10241 I,9 | wstanie także o dziesiątej przeleżawszy dwanaście godzin z rzędu!~"
10242 I,19| spojrzeń, które chwytałem w przelocie... W końcu w moich oczach
10243 I,4 | obdarty pagórek, kolor obłoku, przelot ptaka, nawet powiew wiatru
10244 I,5 | Wiktorze Emanuelu, bo tamto był przelotny kaprys króla - trochę liberalnego
10245 I,15| nici nikogo, prócz swoich przelotnych kaprysów, podobnież i mężczyźni;
10246 II,8 | zapomniał o swych latawcach i przełożywszy nogi przez poręcz kozła,
10247 I,13| w taki sposób, jakby coś przełykał z trudnością. Miał minę
10248 I,10| zatrąbiono, oficerowie zaczęli przemawiać.~- Chłopcy! - wrzeszczał
10249 I,19| robię ci wyrzuty?... Ty zaś przemawiasz do mnie tak, jakbyś się
10250 II,5 | gorąco i z wolna uczuł jakąś przemianę w duszy. Przypomniał sobie
10251 II,13| wynalazku, który może ludzkość przemienić. Kto wie, czy z tej blaszki
10252 I,10| którym dwadzieścia pięć lat przemieszkałem. Ponieważ do lipca obowiązuje
10253 I,10| izbę, w której tyle lat przemieszkaliśmy razem, coś dziwnego stało
10254 I,9 | zdumiał się.~"Oto fagas! -.przemknęło mu przez głowę. - I ja...
10255 II,17| ulicę, po prostu ażeby się przemóc. Ale wszystko drażniło go:
10256 I,13| panna Izabela pokocha?..." Przemógł się jednak i wyjechał z
10257 I,8 | Izabeli... A infamis!..."~I przemógłszy się wrócił do swej księgi.
10258 II,17| Ostatnim epizodem było przemówienie doktora Szumana, którego
10259 I,8 | wrażenie, że subiekci nie przemówili między sobą ani słowa, a
10260 II,17| mięknąć... Nawet z tej racji przemówiliśmy się parę razy, a książę
10261 II,9 | mruganie, bo nigdy nie lubiłem przemrugiwać się z lada błaznem, więć
10262 I,10| przywozić co dwa tygodnie tytoń przemycany.~- Nawet teraz - rzekł cicho -
10263 II,15| cierpień i tyle odczuł, tyle przemyślał, tyle pochłonął sił bezświadomych,
10264 II,3 | się dzielnice: uczona i przemysłowa, rodowa i handlowa, wojskowa
10265 I,12| choćby się odział w skórę przemysłowca, musi wyleźć z niej przy
10266 I,14| wzorował się na angielskich przemysłowcach, a książę - tylko zacierał
10267 II,17| Rozmawiałem z wielkimi przemysłowcami myśląc, że skłonię ich do
10268 II,17| zamknięte przed kupcem i przemysłowcem, że albo trzeba je zbombardować
10269 II,4 | wynalazłem nieznane materiały przemysłowe, o których ledwie śmiano
10270 II,9 | człowiek szkodzi naszemu przemysłowi... Nie sądzę również jego
10271 II,17| Żydzi tworzą jakiś ruch przemysłowy i handlowy, a więc każde
10272 II,3 | literackim, naukowym i przemysłowym... ~- W tej chwili nie mogę
10273 II,9 | zrobi on wam lulu!) nie przeniesie się z Anglii do Francji...
10274 I,8 | wytępiłby takich oto Mohikanów; przenieśliby się na Pragę albo za Pragę,
10275 II,5 | prawa przywiązania, które przenika całą naturę? I czy pomiędzy
10276 II,9 | uśmiechem.~Nie trzeba było mojej przenikliwości, ażeby zgadnąć, że był to
10277 I,16| wzrokiem, jakby go chciała przeniknąć do dna i przykuć do siebie.
10278 I,10| wszystko ruszę, jak ja to przeniosę, Boże miłosierny!..."- myślałem.~
10279 II,1 | się do nowych stanowisk. Przeniósłszy się do mnie pracował po
10280 II,1 | pierwszej w nocy. Machalski przenocował u mnie, a o szóstej rano
10281 I,10| zdawało mi się, że siedzę w przenośnej bożnicy. Na każdym popasie
10282 II,3 | tu dbają nawet o drzewa, przenoszą je w specjalnych wozach
10283 I,12| trzydziestu tysięcy rubli, przepadnie. Chwila jest bardzo pomyślna,
10284 II,9 | sam stoisz nad brzegiem przepaści i zaprawdę! wielką wyrządziłby
10285 II,17| straszną wysokość, otoczoną przepaściami, i dopiero dziś dosięgnął
10286 II,7 | nieprzebyte między nimi przepaście. Drugi jej konkurent, baron,
10287 II,7 | umawiali się, że wesoło przepędzą wakacje... Pamiętam te spojrzenia,
10288 II,1 | zaś wolne od fortepianu przepędzała na konferencjach z siewcami,
10289 II,9 | godzinach, które u niej przepędzam, zapomina o swoich kłopotach !...~
10290 II,13| wzruszona.~Podczas wieczorów przepędzanych w domu pani Stawskiej Wokulski
10291 II,17| w którym tyle wieczorów przepędził z panią Stawską, gdzie czuł
10292 II,10| jednej godziny. Jakiś miesiąc przepędzony w celi zrobi jej bardzo
10293 I,18| zajmował, częścią, że teatr był przepełniony i już zaczęło się widowisko. ~
10294 I,12| odezwał się trzeci głos za przepierzeniem. - Jak mi jeszcze raz, pieskie
10295 I,13| który Szuman natychmiast przepisał. Oba dokumenty poświadczono
10296 II,19| często zapominał o własnym przepisie.~Raz wpadł do Rzeckiego
10297 II,2 | chodził do składu węgli i nie przepisywał u adwokatów, nie mielibyśmy
10298 II,8 | nieraz ze sądu dawali do przepisywania, choć nie mam lekkiej ręki.
10299 I,19| sobie wreszcie Wokulski przepłaca kamienice. Od tego on kupiec,
10300 I,18| Hum!... hum!... Trochę pan przepłacił... ~- Ja też - przerywa
10301 II,14| dziwnie łagodnym głosem, przeplatając mowę westchnieniami :~-
10302 I,18| uniósłszy się jak ptak, przepłynęła na gmach teatralny, a Wokulski
10303 II,6 | na snopy światła, które przepływały między ciemnymi gałęźmi
10304 II,11| całym świecie, co mi jeszcze przepowiadał śp. mój ojciec.~Że Wokulski
10305 I,1 | najdawniej i najgłośniej przepowiadali mu ruinę. - Na ruinie bowiem
10306 I,18| dziewięćdziesiąt tysięcy, jak przepowiedział Klejn. No, ależ Szlangbaum
10307 I,19| zmusił go do siedzenia. ~- Przepra... ~- Już tylko niech się
10308 I,17| Izabeli. ~- Bywam tu, ile razy przepracuję się... To jest dosyć często... ~-
10309 II,13| jest zazdrosny, ale nawet przeprasza za podejrzenia. To mnie
10310 II,3 | razy zmieniają miejsca i przepraszają Wokulskiego, lecz za co,
10311 II,2 | szalałby tak...) ~Babcia przepraszając nas wzięła włóczkę i druty,
10312 I,16| przysłał tylko list, w którym przepraszał za zawód i usprawiedliwiał
10313 II,10| rzuciła jej się na szyję i tak przepraszała, tak zaklinała, aby jej
10314 II,17| tu przyszedł...~- Ty mnie przepraszasz, kochany stary?.. Ja myślałem,
10315 I,4 | spadło to na mnie w czasie przeprawy przez Dunaj trwającej od
10316 II,11| Stach może nie przyjść, i na przeprosiny wysłał tego niby teścia!...
10317 II,11| ażeby on nakłonił barona do przeproszenia jej i do sprowadzenia się
10318 I,14| fotel. - Wokulski odrzucił przeproszenie, a jego sekundanci postawili
10319 I,14| żąda, ażeby Wokulski został przeproszony przez barona, panna Izabela
10320 II,12| oni.~- A ty? ~- Tymczasem przeprowadzam mój program.~- Wolno wiedzieć,
10321 I,10| siedzibą, i sam czuwał nad przeprowadzeniem moich gratów.~Szczęśliwa
10322 I,4 | idźmy.~Pozakręcał lampy i przepuściwszy Wokulskiego zamknął sklep.
10323 II,4 | je, ważył, ogrzewał, kuł, przepuszczał przez nie prąd elektryczny,
10324 II,3 | na tej drodze, kipiącej przepychem i weselem, on sam jest jak
10325 II,4 | już poznanych praw natury. Przepyszne osły... najmędrsze ze wszystkich,
10326 I,8 | robaku, nurtuj ziemię i przerabiaj ją na grunt zdolny do siewu.
10327 II,1 | sposób powoli i stopniowo lew przerabiał się na wołu. Kiedym go widział
10328 II,16| Klejn. - To migdały! ale przerachowali się... M y wiemy, do czego
10329 II,16| jednej kwestii Bismarck przerachuje się. I powiem prawdę, że
10330 I,14| spostrzegła, że on o całą głowę przerasta towarzystwo. Najarystokratyczniejsi
10331 II,8 | Kiedy jestem sama, las mnie przeraża. Przestaje być dekoracją,
10332 II,10| chcąc jednak może na próżno przerażać pani Stawskiej, nie śmiałem
10333 II,13| pani Misiewiczowej, którą przerażała stanowczość córki dotychczas
10334 I,9 | w oczy i dostrzegł takie przerażenie, taki smutek, że go znowu
10335 II,4 | najwięcej zajęły, a nawet przeraziły go dwa doświadczenia mające
10336 I,10| zatrzeszczały bębny i rozległy się przeraźliwe piszczałki fajfrów. Toż
10337 II,12| Pani Misiewiczowa umilkła, przerażona wybuchem, którego nigdy
10338 II,4 | rękoma?... ~Uśmiech Jumarta przerodził się w jakiś ironiczny grymas. ~-
10339 I,9 | Wracając do tematu, który nam przerwano, czy nie sądzisz pan, że
10340 II,8 | dobry. ~- Cóż - dodała po przerwie - pomyślisz o tej cukrowni?...
10341 II,5 | Najmocniej... Nie ośmieliłbym się przerywać samotności, gdyby nie to,
10342 I,9 | Odpowiedzieli wybuchem śmiechu, nie przerywając zabawy.~Minęli i ten pokój
10343 II,11| zabawek...~- Za pozwoleniem - przerywam. - Jeżeli więc zgadza się
10344 I,7 | całorocznej gorączce i tęsknocie przerywanej wybuchami szału skąd naraz
10345 I,11| stara, z posiwiałymi i przerzedzonymi włosami, znowu zaczęto mówić
10346 II,7 | który z równą łatwością przerzuca skały, jak i rzeźbi z nich
10347 I,4 | wymagająca...~- Wcale nie przerzucała, dlaczego miałaby przerzucać ? -
10348 I,13| porwą z waszymi głupimi przesądami!... - wrzeszczał doktór
10349 II,17| okulary poetów, którzy im przesadnie pochlebiają, więc myślałem,
10350 II,9 | tedy rok 1879.~Gdybym był przesądny, a nade wszystko gdybym
10351 I,19| dalsze lata i nie wypędzał przesadnymi żądaniami z domu, gdzie
10352 I,9 | odparł książę.~- Nie mam przesądu co do kupców - ciągnął dalej
10353 I,16| tysięcy rubli... Nie, nie przesadzajmy, niech pięćdziesiąt tysięcy,
10354 I,15| pełne gracji i wcale nie przesadzone wymagania, szczególniej
10355 II,13| zacznie do mnie chodzić, łóżko prześciełać, pokrajanie mi opatrywać...
10356 II,17| zakłopotany, szybko zmienił prześcieradła i poszewki, Wokulski zaś
10357 II,1 | do łóżka, nakryty tylko prześcieradłem. Gorąca noc. Panie Boże,
10358 II,11| nią z góry, że Wokulski przesiaduje u nich do rana, że to jakieś
10359 I,18| ma dziś pociechę, że może przesiadywać w pokoju, gdzie nieszczęśliwe
10360 I,9 | na spacer i całe godziny przesiadywaliśmy z nim na dużym kamieniu...~-
10361 II,9 | świętości, ażeby tak ciągle nie przesiadywały w oknach i nie narażały
10362 II,6 | dosyć lichą polszczyzną. -Przesiądźmy się we dwoje do tamtego
10363 I,17| światła. Tu i owdzie, w przesiąkłych wilgocią gęstwinach, mieniły
10364 I,9 | wspomnienia starej arystokratki, przesiąknięte westchnieniami i łzami.~"
10365 II,1 | kupcach!... ~Gadu, gadu, przesiedzieliśmy do pierwszej w nocy. Machalski
10366 II,17| wyrzucić za drzwi, będę cię prześladował wizytami...~- Ale owszem,
10367 I,11| powiedziałem?... Dopóty ich prześladowałem, aż obiecali przyjść w kilku
10368 II,17| Widmo pani Wąsowskiej tak go prześladowało i drażniło, że nagle przyszedł
10369 II,13| utorowali: ci pogardzani, prześladowani, ale cierpliwi i genialni.~
10370 II,11| rezultat?.. W antyżydowskich prześladowaniach zginęły najszlachetniejsze
10371 I,12| Wokulski słuchał historii o prześladowaniu Żydów patrząc na ścianę,
10372 I,8 | dostał się do uniwersytetu - prześladowano go porcjami, które niedawno
10373 I,12| Pan sam musiał bronić od prześladowcy mego Henryka; ja to wszystko
10374 I,10| Lisieckim.~- Za co - pytam - prześladujecie go? Wszakże on prowadzi
10375 I,15| słowo honoru daję, że warto! Prześlicznie zbudowane, muskulatura dębowa,
10376 I,13| przyjęła paczkę z uśmiechem i prześlicznym spojrzeniem.~Wtem ktoś potrącił
10377 I,17| materialny podmuch, ale cicho prześlizgujące się promienie światła. Tu
10378 II,17| angielski, ażebym nie mógł przesłyszeć się co do znaczenia niektórych
10379 I,17| się ubierać. "Chciałbym przespać ten czas, dopóki znowu jej
10380 II,4 | szyi jak szkaplerz. Chciał przespacerować się, ale spostrzegł, że
10381 II,3 | nikim nie pamięta, i tak przespałby wieki, gdyby, ach! nie ta
10382 I,19| takim znużony, że się trochę prześpię... ~- Może posłać po doktora? -
10383 I,13| partnerów:~- Basta! baronie. Prześpij się choć parę godzin, bo
10384 II,18| poczciwy Sulicki, to człowiek przestałby wierzyć w sprawiedliwość
10385 II,9 | wypytywać o współlokatorów! Przestałem go też słuchać i machinalnie
10386 I,10| że mi na chwilę serce bić przestało, nie ze strachu, ale jakby
10387 II,5 | wspomniał? ~Słowa prezesowej przestały go jednak dziwić, gdy naprędce
10388 II,17| najdalej od nich.~- Eh, przestań!... - zawołał Rzecki. -
10389 II,13| tylko o jakiejś jednej, przestanę być i w tym jednym miejscu
10390 II,19| wystarczy mi go na całe życie... Przestaniecie wy mnie teraz nazywać romantykiem
10391 I,10| niedługo w sprawiedliwość boską przestaniesz wierzyć - odezwał się Szapary
10392 II,1 | nie krzywdzi... Gdyby raz przestano w to wierzyć, Bóg wie, jakie
10393 II,16| chłopak - odparłem - woli przestawać z młodymi. ~- Ale ja z tego
10394 II,17| Wolkuski i za pomocą tak małego przestawienia liter zdobył życzliwość
10395 II,10| mienić się, potnieć i nawet przestępować z nogi na nogę, co jest
10396 I,3 | najmniej podobało, za rozmaite przestępstwa karcił nas jedną z pęka
10397 I,6 | wciągnąć?...~I w tej chwili przestrasza się własnych słów...~Panna
10398 I,19| gałgany!... Nachodzą dom... przestraszają mi córkę... . ~- Kazałem
10399 I,3 | drugi kamień do sklepu. Przestraszeni Minclowie pobiegli na górę
10400 II,12| pewny, że moje przybycie nie przestraszy jej, pojechałbym... Czy
10401 II,10| słodkim tonem, że trudno było przestraszyć się równie delikatnego pukania.~-
10402 II,16| ciągu czterech dni. Ażem się przestraszył...~Nie ma co, trzeba wyjechać
10403 II,11| tak, jakeś na to zasłużył.~Przestraszyłem się własnej śmiałości, ale
10404 II,12| tylko zdziwiły, ale wprost przestraszyły księcia. I naraz Wokulski
10405 I,15| której subiekt udzielał mu przestróg i upomnień, wydawała mu
10406 I,9 | minut zapomniano o nim.~"Przestroga dla mnie?..." - szepnął
10407 I,16| towarzystwa, w których ona przestrzega się zawsze. ~- Tego nie
10408 II,1 | miłości, której nie tylko nie przestrzegają, lecz po prostu gwałcą klasy
10409 II,2 | pierwsza zasada, której przestrzegamy... Nawet jeżeli Helunia
10410 I,9 | hrabina Karolowa. Koło niej przesunął się służący Józef.~"Rozstawili
10411 II,3 | w jedną i drugą stronę, przesuwa się żółty i zielony omnibus,
10412 I,11| patrząc w sufit widział przesuwające się na nim postacie nadludzkiego
10413 II,15| między którymi ostrożnie przesuwała się panna Izabela wabiąc
10414 II,17| niewiele brakowało, ażeby prześwidrował mózgownicę Starskiemu!...
10415 II,11| poradzić z nimi. Już my ich nie przeszachrujemy, to darmo, ale jak przyjdzie
10416 II,3 | zajęło i rozgrzało, nie przeszedłby tych pięciu wiorst. Przechodził
10417 II,11| spać.~Chcąc złapać sanki przeszedłem na drugi chodnik i... prawie
10418 II,17| mówił - no, o ile nie przeszkadzają mi wspomnienia... Czuję
10419 II,6 | swoich poprzedników i nie przeszkadzał następcom. Pani, nawet ciasto,
10420 II,10| szlachty; co im zresztą nie przeszkadzało wytumanić ode mnie ze dwieście
10421 I,15| zajdzie jakaś nieprzewidziana przeszkoda, która znowu mu nie pozwoli
10422 I,16| który by m w tej chwili przeszkodził. Patrzył na pannę Izabelę
10423 II,14| będę się starał zapomnieć o przeszłości...~- Zapomniałeś o niej
10424 II,1 | zerwał ze swoją bohaterską przeszłością i niedostatkiem. Dziwna
10425 II,11| północy rozmawialiśmy o przeszłych czasach. Na dobranoc powiedział
10426 II,15| miejsce tu wyrobił jeszcze w przeszłym roku, po Wielkanocy... I
10427 I,9 | Może jesteś okiem żelaznego przetaka, w który rzucę ich wszystkich,
10428 II,16| to znaczy?... To znaczy, przetłomaczone na ludzki język, że: "Wy,
10429 II,4 | pusta w środku?... ~- Więc przetnij tę sztabkę, a jeżeli nie
10430 II,11| pięści, zobaczymy, kto kogo przetrzyma...~- Pan radca ma rację! -
10431 II,10| drugich, pocieszając trzecich, przetrzymałem jakoś atak główny. Zrozumiałem
10432 I,8 | wiodącej tam zobaczył bosego, przewiązanego sznurami tragarza, który
10433 I,18| Wokulskim i o niej... I jeszcze przewidują, że go zgubi... Jezus Maria!..." ,~
10434 II,7 | rozmawiała ze mną, choć przewidywałem, że to nastąpi. ~- Bardzo
10435 I,8 | prąd, mocniejszy od ich przewidywań i pragnień. Może nawet ten
10436 II,14| upominał ją Leon.~Wbrew przewidywaniom Leona baron przybył do swej
10437 II,17| naiwną minę, przecież z góry przewidziałem wszystkie jego cugi. To
10438 II,15| wszystko można było z góry przewidzieć, ja nawet wszystko to widziałem...
10439 I,10| Takich swatów dziesiątki przewijają się przez nasz sklep. Niektóre
10440 I,15| Czasem na środku ulicy przewinął się chłopski wózek napełniony
10441 I,3 | kradzież. Za mojej pamięci przewinęło się przez nasz sklep paru
10442 II,7 | reszta towarzystwa, pod przewodnictwem prezesowej, zasiadła do
10443 II,3 | Jumart. - Ludzie jak inni: przewodnicy, wynalazcy, pośrednicy...
10444 I,5 | karierą!... Teraz właśnie przewodniczy jednej deputacji do Ojca
10445 II,4 | odłamem ziarnistym, wyborny przewodnik ciepła i elektryczności,
10446 II,3 | ale potrzebuje wytrawnego przewodnika. Ponieważ znam wszystkie
10447 II,3 | wykryliby ten fakt autorowie przewodników; bo i od czegóż oni są?..."~
10448 I,9 | końcu dodał:~- Masz wóz i przewóz. Będziesz dobra i pracowita,
10449 I,4 | nocy. Płynąłem sam i Cygan przewoźnik. Nie mogąc rozmawiać, przypatrywałem
10450 II,1 | organizator spółki do handlu przewozowego, wielki naczelnik firmy,
10451 II,11| naszymi panami i zaczął przewracać w biurku.~- Szukasz czego? -
10452 I,19| przeczytał list. Rzecki coś przewracał w swoim biurku, a spostrzegłszy,
10453 I,9 | A jeżeli te stosunki przewrócą mu w głowie?... - spytała
10454 II,4 | innemu solidniemu człowiekowi przewróci mózgi. Baw więc się i ty,
10455 II,2 | wszystko do góry nogami przewrócił. Widzę też kufer, pustą
10456 I,10| kołnierz i nagłym ruchem w tył przewróciłem go na ziemię. Katz i jego
10457 II,13| którego wykończenie naprawdę przewróciłoby świat...~- I pan wiesz o
10458 I,10| zobaczyłem jedną armatę przewróconą, drugą zaprzężoną i otoczoną
10459 II,3 | jest zwykłą kokietką o przewróconej głowie, czy może taką jak
10460 II,8 | poświęcę życia dla kobiety przewrotnej. Wolno jej romansować, z
10461 II,14| małżonek, baron, pomimo całej przewrotności i udręczeń, jakie jej zadał,
10462 II,17| Okazało się, że obroty przewyższały kilkanaście razy kapitał,
10463 II,10| O kradzież lalki!...~Przeżegnałem się.~- Śmiej się pan z tego -
10464 II,11| śmiać i mówi :~- Phy! ja się przeżegnam, ale panu to się i przeżegnać
10465 I,19| Zatem, ojcze, jakąż rolę przeznaczasz temu panu? - spytała chłodno. ~-
10466 II,7 | panna Izabela poszła do przeznaczonego dla niej pokoju. ~"Drażni
10467 II,16| to najgorsze, że z sumy przeznaczonej mu przez Wokulskiego wziął
10468 II,17| Moskwy, a potem... gdzie Bóg przeznaczy...~- Masz co na myśli? -
10469 II,15| danie jej nazwiska, chciał przeznaczyć dużą nagrodę temu z astronomów,
10470 II,4 | lżejszego od wody, to znowu przezroczystego... Wokulski oglądał je,
10471 II,4 | od platyny, drugi metal przeźroczysty, trzeci lżejszy od puchu...
10472 II,10| cóż wtedy?... Ona tego nie przeżyje ani ja... Gdybym zaś przeżył,
10473 II,10| areszt na majątku. O, co ja przeżyłam z tymi ludźmil... - dodała
10474 II,4 | myślał - w którym więcej przeżyłem w ciągu jednej godziny aniżeli
10475 I,6 | tym celu, aby ją rzucić na przód siedzenia powozu. Reszty
10476 I,10| głos majora, który jadąc przodem, odzywał się do oficerów.
10477 I,5 | zasklepiać się w wyłączności, ale przodować oświeconemu mieszczaństwu,
10478 II,6 | Jo jestem pasiecznik, ale przódy byłem rataj. Ino jak mi
10479 II,2 | Wokulskiego... (Widocznie kazał ją przybić stary Szlangbaum.) ~Wchodzę
10480 I,18| jednocześnie z drugiej strony ulicy przybiega do niego dżentelmen mający
10481 II,13| do pani Misiewiczowej.~- Przybiegłem tylko na chwilę, bo mam
10482 II,10| zawołała baronowa. - Przybiegłeś do mnie, śmiejąc się, powiedziałeś,
10483 I,14| stracił władzę nad sobą i przybiegłszy do powozu zrobił skandal.~
10484 I,18| pana Ignacego sumienie. Przybiera ono postać olbrzyma z brodą,
10485 I,9 | płomyków twarz jego ożywia się przybierając wyraz groźby albo litości
10486 II,3 | Paryż coraz dokładniej przybierał formę półmiska rozdartego
10487 I,10| stopniowo, gdybyśmy co rok przybierali po jednym subiekcie - nowy
10488 I,10| każdą szafę i sztukę towaru, przybijało się na progu sklepu podkowę,
10489 I,2 | Panie Lisiecki, panie Klejn, przybijcie z łaski swojej literki.
10490 II,17| mówię... Lada zagraniczny przybłęda bez trudu dostawał się do
10491 I,18| kosztowne prezenta temu przybłędzie Rossiemu?.:." ~Nie podnosząc
10492 II,9 | dopiero nas spostrzega, i przybliżywszy się do Stacha szepnął :~-
10493 II,8 | narzeczonej barona musiały już przybrać bardziej widoczne formy.
10494 I,12| groźnego, gdyż jego fizjognomia przybrała wyraz poważnej, lecz serdecznej
10495 I,11| fałszywych drogach, w Ochockim przybrało już formę praktycznego zagadnienia.~"
10496 I,5 | widzeń oczy panny Izabeli przybrały nowy wyraz- jakiegoś nadziemskiego
10497 I,10| Na stole płonie choinka, przybrana tak ubogo, jak my byliśmy
10498 II,9 | przeniósł się do Londynu pod przybranym nazwiskiem. Napomknął z
10499 II,2 | Poczekajcie!" - myślę i przybrawszy bardzo surowy wyraz twarzy
10500 I,9 | sobie, że z okazji twego tu przybycia... Słyszysz, panie Stanisławie?...
10501 II,4 | mnie list na dzień przed przybyciem. Prawie ciągle siedzę w
10502 II,1 | Wokulski osiedlił się u mnie, przybyła naszemu sklepowi nowa kundmanka:
10503 I,2 | Lisieckiemu! - zwrócił się do przybyłego. - Zimny dzień mamy, prawda?
10504 I,2 | ścierką i rzucił się do nóg przybyłemu.~- Ależ, panie, ależ przepraszam!... -
10505 I,4 | chodząc po pokoju.~- Nikt! Przybyli nowi.~- A... a...~Wokulski
10506 I,19| przez amatorstwo obsługiwał przychodzących gości, sam będąc gościem,
10507 II,2 | już zirytowany rządca - że przychodzimy pogadać o lokalu... ~- Aha!~
10508 I,8 | Owszem, tam nawet ci wyżsi przyciągają do siebie nowe siły. Lecz
10509 II,5 | dziwna, niewidzialna siła przyciągania, która odległe światy wiąże
10510 II,5 | jakiekolwiek materialne łańcuchy. ~"Przyciąganie - przywiązanie, toż to w
10511 I,6 | wzmocniło się, w jej sypialni przycichło, jakby ktoś szedł na palcach.~-
10512 II,10| co tam napisano?~Baronowa przycięła usta i milczała.~- To niech
10513 II,10| Krzeszowska miała szarą twarz, przycięte usta i spuszczone oczy;
10514 I,8 | głęboki smutek; spoza ust przyciętych wyglądała złość, a ze spuszczonych
10515 I,10| bierz do serca drobnych przycinków, bo my tu sobie po koleżeńsku
10516 I,6 | powtarza panna Florentyna przyciskając rękoma piersi. -- Nie rozumiem
10517 II,10| zauważyłem pewną osobliwość: przyciskał on do piersi obie ręce,
10518 I,2 | Lichtarze, kałamarze, przyciski... Porcelana... Ciekawym,
10519 II,10| szepnęła pani Stawska. Nagle przycisnęła ręką piersi, jakby jej tchu
10520 I,12| przyjemność. Baron Krzeszowski przyciśnięty potrzebą sprzedał własnej
10521 I,3 | Tylko głos jej z roku na rok przyciszał się, dopóki wreszcie nie
10522 II,15| wszystkie okna w wagonie i przyćmić latarnie, które go raziły.
10523 I,17| obłoków, które raz po raz przyćmiewały blask słońca. ~"Jak tu nudno!" -
10524 I,19| I w jej duszy nieco przyćmił się wizerunek pięknego Kazia
10525 II,10| boli.~Proszę dodać do tego przyćmione światło lampy, która trochę
10526 I,9 | odciętym od zgiełku i nieco przyćmionym, siedziała w fotelu prezesowa.~-
10527 I,18| gdy zastanawiał się nad przyczynami tych zmian, przypomniał
10528 II,10| przyjemniej będzie, jeżeli sama przyczyni się do radości dziecka.~
10529 I,5 | nigdy. nie była zakochaną. Przyczyniał się do tego jej chłodny
10530 II,17| pańskie dziwactwa nazywa "przyczynkiem do działalności kobiet..."
|