1-biedn | biedu-chodn | chodz-defek | defil-ducho | duchy-flasz | flegm-guwer | guzam-kacpr | kadz-kondy | kones-laja | lajda-marne | marni-mular | mulni-naraz | narko-nieum | nieur-odbie | odbij-ogrod | ogrom-ozeni | ozieb-plamk | plane-pojed | pojel-posta | poste-prusa | prusk-przyc | przyd-rejen | rejes-rozwi | rozwo-sklon | skner-spraw | sprez-szale | szalo-tlumi | tlumo-uklad | uklon-utysk | utytu-witaj | wital-wycze | wyczy-wyrob | wyrok-zacof | zacyt-zapra | zapre-zbomb | zboza-zmruz | zmusi-zzyma
Tom, Rozdzial
14054 I,7 | zacierając ręce, witał ją niskimi ukłonami. W głębi pan Lisiecki, podczesując
14055 II,2 | staruszka surowo. - Ty nie ukłoniłaś się... ~Dziewczynka zrobiła
14056 II,2 | uczciwy człowiek... ~Teraz ja ukłoniłem się. ~- Więc mówię panu -
14057 II,2 | przyjmować nowych prawd... ~Ukłoniliśmy się sobie nawzajem i wyszliśmy
14058 II,17| porównać do delikatnego ukłucia szpilką, a później do jakiejś
14059 I,4 | mimo to czuję jakieś tępe ukłucie, jakiś drobny niepokój,
14060 II,19| który nie tylko rozumiał ukochanego Stacha, ale i przypominał
14061 II,15| potem palił, ażeby nazwisko ukochanej nie wpadło w obce ręce.
14062 II,19| prowadziły go do wniosku, że ukochany przyjaciel, a tak niezwykły
14063 I,5 | czekają cię ciosy, które ukoić może tylko głęboka wiara.
14064 I,12| przy tym czystą herbatę. Po ukończeniu ich napisał depeszę do Moskwy
14065 II,12| Następnie pan Malborg, który ukończył jakąś szkołę techniczną (
14066 II,4 | odparł Geist. - Jeszcze nic ukończyłeś swoich rachunków ze światem;
14067 I,10| jakby kule przelatujące z ukosa nie do nas adresowano.~W
14068 II,7 | patrząc na park oświetlony ukośnymi promieniami słońca i na
14069 I,17| Wielki pan, patrzcie go... Ukradł czterysta rubli i już nie
14070 II,10| kraść magle...~- To pani ukradłaś magle - odezwał się spoza
14071 II,19| pan może myśli, że ja co ukradłem?... Niech mnie pan zrewiduje...~-
14072 II,2 | Przyszedł z pieniędzmi, może ukradzionymi, zapłacił innemu, który
14073 I,18| właścicielem wielkich dóbr na Ukrainie, a Żyd jego faktorem; tymczasem
14074 II,19| moglibyśmy albo całemu kapitałowi ukręcić szyję, albo przynajmniej
14075 II,3 | martwej wody wpadł nagle w ukrop, który "burzy się i szumi,
14076 I,9 | Szlachetnej rasy nie ukryje się nawet pod łachmanami.~-
14077 II,6 | niż kiedykolwiek, naprzód ukryła twarz w dłonie, a potem
14078 I,14| śmiał opatrywać rany, które ukryłaby przed samym Bogiem. Wszystko
14079 I,11| szepczących. Ustąpili mu z drogi i ukryli się w cieniu drzew. Opanował
14080 II,15| lewą ściskał jej rączkę, ukrytą pod płaszczykiem.~- Tak,
14081 I,18| darmo - szeptał mu głos ukryty na samym dnie duszy - to
14082 I,8 | to nie ludzie, ale widma ukrytych tutaj chorób, które odziały
14083 II,2 | ciemną ścianę, za którą ukrywa się nasze jutro... Hej! -
14084 II,4 | obaj milczeli. ~- Dlaczegóż ukrywasz pan przed ludźmi ów transcendentalny
14085 I,10| przebraliśmy się za chłopów i ukrywszy pod odzieżą pistolety wędrowaliśmy
14086 I,9 | jaki biedak i opowiadał Ukrzyżowanemu swoje strapienia, Chrystus
14087 I,11| robotnik nasz nie ma możności ukształcić się wyżej w swoim fachu,
14088 II,3 | w teatrze "Varietes" na ul. Montmartre, o paręset kroków
14089 I,3 | Jejmości zawsze smakowali ułani. Wiem, wiem...~Później pan
14090 II,3 | kościołów znajdują się schody ułatwiające wejście na szczyt i spoglądanie
14091 I,11| projekt zawiązania spółki do ułatwiania handlu...~- Zbożem - wtrącił
14092 I,11| O handel, a raczej o ułatwienie handlu między Rosją i zagranicą
14093 II,8 | proboszcz obiecał zająć się ułatwieniem tej sprawy. ~- Jest tu -
14094 II,4 | rozmowę, Jumart sam mu ją ułatwił. Ledwie bowiem ukazał się
14095 II,17| leczcie cudzych wad przed uleczeniem własnych, które mnożą wam
14096 II,3 | że jeżeli co mogłoby go uleczyć z apatii, to chyba tego
14097 I,10| ale tenże sam Mraczewski uleczył mnie ze swoich teorii, a
14098 I,14| uciekłby z przestrachem i uleczyłby się ze swego obłędu.~Swoją
14099 II,17| a pod Skierniewicami nie uleczyłbym się z głupoty... Wszakże
14100 II,17| zrobiłem na samym sobie: uleczyłem się z marzycielstwa.~- Bardzo
14101 II,11| to może by go radykalnie uleczyło. Ale ona za sprytna, ażeby
14102 II,17| ukazywać się między ludźmi. To uleczyłoby cię do reszty. Bo weź za
14103 II,6 | żałuję tych, którzy muszą mu ulegać - zakończył Wokulski. -
14104 I,11| takiemu jak ja, śmiertelnemu, ulegającemu chorobom i omyłkom, a nade
14105 I,3 | pracujący przy mydle, nie ulegał żadnym surowcowym upomnieniom.
14106 II,9 | Nieprędko zapomnę zmian, jakim uległa fizjognomia Stacha wobec
14107 II,13| dotychczas tak łagodnej i uległej.~Pewnego dnia Wokulski przechodząc
14108 I,4 | pan Ignacy.~- Od tego dnia uległem dziwnej chorobie - mówił
14109 I,2 | ręce nie okazywały się dość uległymi jego woli, więc zrywał się
14110 II,10| każdy, zakłócający porządek, ulegnie karze pieniężnej.~Korzystając
14111 I,12| kupcami. Oni są naprawdę ulepieni z innej gliny..."~A potem
14112 I,9 | mogą zdobyć się na małe ulepszenia w już istniejących...~-
14113 I,11| nic. Udało mi się trochę ulepszyć mikroskop, zbudować jakiś
14114 II,1 | gorszą, w sercu? ~Phi! co za ulewa, co za kanonada piorunów...
14115 I,8 | wczoraj jeszcze, przechodząc ulicami nie spotykał na nich nic
14116 II,12| Wąsowskiej i spoglądając na ulicç zaczął:~- Żeby ta Bela raz
14117 I,10| przyjdzie - dodał już z ulicy-, wskazując ręką na sinego
14118 I,10| Zaraz jednak na następnej uliczce furman spotkał swego brata,
14119 I,8 | powtarzał tułając się po uliczkach, gdzie widać było rudery
14120 I,5 | rzucały dwie skąpe latarnie uliczne.~Chodziła, a w ogromnym
14121 I,11| mieszkaniu.~Na widok świateł i ulicznego ruchu odzyskał wesołość;
14122 II,3 | przed hotel utopić się w ulicznym gwarze. ~"Pierwej szedłem
14123 II,12| myślała sobie - potrafi nie ulitować się nad sercem tak głęboko
14124 II,11| katarynką, na której był napis: "Ulitujcie się nad biednym, starym
14125 II,17| niej odezwie się ludzka, ułomna natura, depczecie ją nogami... .
14126 I,19| tego Wokulskiego? Człowiek ułomny jak inni stał się narzędziem
14127 II,2 | mimowolnym uśmiechem - sprawy ułożą się tak, że... wszyscy będziemy
14128 I,9 | nas opuścił. Pozwolisz, że ułożę twoje imperiały na wierzchu,
14129 I,6 | przy piersi, trzyma karty ułożone w wachlarz, w prawej, którą
14130 II,13| do podpisania testament ułożony według jego myśli.~Inni,
14131 I,12| stajenny, Szczepan, z włosami ułożonymi w taki wicherek, jakby mu
14132 II,19| ażeby na przyszły tydzień ułożyć wystawę w oknach.~Zapalił
14133 I,18| zechce namawiać Wokulski, ułożył sobie pan Ignacy mowę, w
14134 I,9 | książę. - Już wiem, jaki ułożyliście spisek z panem Łęckim. Spółka
14135 I,5 | popielate włosy na czole ułożyły się tak dziwnie, jakby je
14136 I,11| Skądże więc we mnie ta ultrachrześcijańska pokora?... Co kto zrobi,
14137 I,18| jak olbrzymie pszczoły w ulu. Nie spostrzegł też jednego
14138 I,19| prezentami dla... dla jej ulubieńców nie rzuca się w błoto pięćdziesięciu
14139 I,12| sprzedał własnej żonie swoją ulubioną klacz, która w tych dniach
14140 I,10| razu nie powtórzył swego ulubionego wykrzyknika:~- Ehej!...
14141 II,8 | Izabela. - Chcę zobaczyć ulubiony kamień prezesowej... - dodała
14142 I,16| wolniej i ciszej - doprawdy, ulżyłby pan memu sumieniu żądając
14143 II,4 | narzędzia mnożyły się i umacniały, zamiast stopniowo ginąć.
14144 I,18| Ignacy. Potem wydobył księgi, umaczał pióro i niby to zaczął rachować.
14145 II,16| życia z tą kobietą albo umarłbym, albo jeździłbym wózkiem...
14146 II,19| się tylko po ludziach już umarłych.~"No, a Stach, dzięki Bogu,
14147 II,19| dla nas wszystkich prawie umarłym i Bóg wie, czy go kiedy
14148 II,7 | wielbiciel, pan Starski, z którym umawiali się, że wesoło przepędzą
14149 II,13| siedział przy lampie z zieloną umbrelką i pilnie przeglądał stos
14150 II,4 | czterech oknach. Głównym jego umeblowaniem były stoły, literalnie zarzucone
14151 I,9 | całowali nogi Chrystusa umęczonego przez państwo rzymskie,
14152 II,4 | kartki. ~"Nie dość, że byłeś umęczony przez nich, ale jeszcze
14153 II,12| Wokulskiego pani Stawska nie umiałaby określić. ~Z widzenia znała
14154 II,17| wierzyła w postęp jak pan, umiałabym otrząsnąć się z tych naleciałości,
14155 I,19| rzekła - papo ma rację. Nie umiałam tylko zdać sobie z tego
14156 I,16| głowa!... Tak, narody nie umiejące pracować i oszczędzać zniknąć
14157 II,12| Kaziu, że tak będzie, bo umierający widzą jaśniej..."~- Czy
14158 II,19| w nadziei, że pan Ignacy umieści swój kapitał w jego kantorze
14159 I,9 | tam właśnie ich panowie umieścili swoją ambicję.~Dostrzegł
14160 I,19| Państwo, którzy podobno umieściliście u niego swój kapitalik.
14161 I,17| okładka, gdzie podług dat umieszczał nadchodzące listy, których
14162 I,13| fajki. Ludzie widząc, że umieszczasz duży kapitał na sześć lub
14163 I,12| upiększeniem bramy były umieszczone w pośrodku jej skrzydeł
14164 II,13| jest blagą, ponieważ nie umieszczono w nim krytyk nieprzychylnych.
14165 II,3 | do poduszki plan Paryża umieszczony w Przewodniku. ~"Bagatela! -
14166 II,3 | dwukonnych, z woźnicami umieszczonymi z przodu lub z tylu. Przeszedłszy
14167 I,10| ażeby nas uspokoić.~Umilkliśmy i wyrównały się nieco pogięte
14168 II,6 | powabów natury; chore serce umilkło i pierwszy raz od dawna
14169 I,9 | cichły, wreszcie zupełnie umilkły. Chwilowy triumfator zsunął
14170 II,17| się krzywisz?... Właśnie umizgaj się tylko do wielkich dam,
14171 II,17| sobie, że ten cymbał swoimi umizgami może przyczynić się do faktu
14172 II,17| do rodzenia dzieci, więc umknę stąd, chociażby do Zurychu.~-
14173 II,19| taką formę swoim zapisom. Umniejszył kłopotu obdarowanym, a nade
14174 I,7 | malowali drzwi i futryny, inni umocowywali przed oknami ogromne mosiężne
14175 II,15| niego, ponieważ dług został umorzony a on, Maruszewicz, ma zamiar
14176 II,2 | jest pan Wokulski, zapewne umorzy pański dług do października,
14177 II,2 | Umowy!... paradni są z tymi umowami... Jeżeli społeczeństwo
14178 I,10| pytam. - Przecież muszę umówić się o cenę z gospodarzem.~-
14179 II,17| jakieś niedogodności w naszej umowie i...~- I targuję się, ażeby
14180 I,11| stryju, nawet ostatecznie umówił się o nagrobek dla niego.
14181 II,7 | może są aż tak cnotliwi, że umówili się, iż zdradzą go dopiero
14182 II,17| nad wynalazkiem, który by umożliwił ten triumf.~Szuman także
14183 II,10| kompletnie oczyszczeni, albo...~- Umrzemy, chcesz powiedzieć? - przerwała
14184 I,17| pokoju odświeżyć ściany, umyć podłogę, kupić sprzęty tanie,
14185 II,5 | Pomimo to dano mu wody do umycia się i oczyszczono odzież.
14186 II,8 | zaraz przeżegnaj się i umykaj w imię boskie... Cała sztuka
14187 II,8 | pragnie, tylko kocha. Godziny umykały gdzieś jak błyskawiceé zapalające
14188 II,13| siedzi, ten nowy system?~- W umysłach, które wyszły z masy żydowskiej,
14189 II,17| równe, w szczegółach nie! Umysłem i pracą przeciętna kobieta
14190 I,10| mogę więc posądzić ich o umyślną szykanę. Proszę jednak wyobrazić
14191 II,7 | prezesowej list, wyprawiony przez umyślnego posłańca, a dziś na wyraźne
14192 II,8 | Dopiero kiedy wczoraj przybył umyślny posłaniec... ~- Jedzie pani
14193 I,8 | odpowiedział doktór - jest cechą umysłów dojrzałych, a pociąg do
14194 I,8 | Owszem. Przy ciągłej pracy umysłowej i dobrym odżywianiu mogą
14195 II,6 | trzydzieści sztuk, wszystkie umyte i obłatane jak książątka...
14196 II,17| Żydziak jest milszym od umytego panicza; a kiedy po dwudziestu
14197 II,9 | Cóż panna Łęcka? ani umywała się do Stawskiej!~Po paruminutowym
14198 II,19| wielki fartuch, postawił na umywalni kosz wysmukłych butelek
14199 II,4 | się od ściany, spadła na umywalnię i ze smutnym szelestem stoczyła
14200 II,17| piątej po południu, a potem, umywszy się i ubrawszy jak do wyjścia,
14201 I,6 | najnowszą powieść Zoli: Une page d'amour. Czyta bez
14202 I,10| wozu also bist du denn nach Ungarn gegnngen?~- No, przecie
14203 I,8 | Wokulski na Morzu Czarnym, unieruchomiony z powodu zepsucia się machin.~"
14204 I,10| piersiowa i uczułem brak tchu. Uniesiono mnie do góry, opuszczono,
14205 II,11| po zdradzie, bal nawet ją unieśmiertelnił... Piękna nauka dla naszych
14206 II,10| krzyczałem.~- Sąd panią Stawską uniewinni - rzekł - to przecie jasna
14207 II,10| usłyszeliśmy wyrok najzupełniej uniewinniający panią Stawską.~- Teraz -
14208 II,12| mógł zrobić, ale jeszcze uniewinnił ją w sądzie i ofiarował
14209 II,19| wychodzić na ulicę i zalecał unikać wzruszeń.~Sam doktór jednakże
14210 I,15| samicach innego gatunku. Unikaj zatem samic innego niż twój
14211 I,17| goniącymi za zyskiem gburami, unikają nas. Ale poznawszy w nas
14212 I,18| ratuszowej wieży panna Izabela, uniósłszy się jak ptak, przepłynęła
14213 I,8 | drzew wyglądają żółte gmachy uniwersyteckie; na dole parterowe domki,
14214 I,8 | Służba w sklepie kolonialnym, uniwersytet, Syberia, ożenienie się
14215 II,4 | wszystkich kawiarniach pod uniwersytetem i szkołą politechniczną.
14216 II,3 | Nawet doktorem filozofii dwu uniwersytetów - odparł Jumart. ~- I spełniasz
14217 II,1 | proces. Żebyś skończył dwa uniwersytety, nie wyjdziesz z dzisiejszego
14218 II,11| zastanowiło, że pan Zięba jest uniżenie grzeczny dla Szlangbauma,
14219 I,19| pogardzaną ich kuzynką i uniżoną sługą.~Krzeszowska"~Czytając
14220 II,16| Za to wobec gości jest uniżony, a hrabiom, a nawet baronom
14221 II,15| się razem, a nad wszystkim unosił się głos potężny, pełen
14222 I,13| przykrym, jakby nad nim unosiło się widmo niepewności Z
14223 I,8 | przywiązany do młodego drzewka unosząc w górę tylną nogę. Stał
14224 I,6 | niemieckiej i węgierskiej unurzało się w operacjach handlowych,
14225 II,17| Zdawało mu się, że każda jest uosobieniem głupoty i fałszu.~"Każda
14226 II,8 | zawsze myślałam, że jestem uosobioną prozą. ~- Może być, że jeszcze
14227 I,18| wybucha płaczem baronowa upadając na wyplataną kanapkę. ~Jej
14228 II,14| mniejszej przestrzeni, często upadała na krzesło lub fotel z biciem
14229 II,12| cały głos pani z de Ginsów Upadalska do pani z Fertalskich Wywrotnickiej.~
14230 I,3 | całowania po rękach, nawet upadanie do nóg. Stary nie ruszył
14231 I,6 | kupców. Ach, gdyby można, upadłaby ojcu do nóg i błagała go,
14232 II,17| ogłupiają ludzi rozumnych, upadlają uczciwych i utrzymują w
14233 II,17| że nie ma nic bardziej upadlającego jak ściganie się w takiej
14234 II,3 | Chyba mój sklep, który dziś upadłby, gdyby go nie pilnował Rzecki...
14235 I,14| swoim sklepie pozował na upadłego ministra. Był wstrętny,
14236 II,12| nie brakło nawet kobiety upadłej, którą Wokulski wydobył
14237 I,9 | państwo rzymskie, inni w progu upadłszy na kolana wznosili do góry
14238 II,1 | Na szczęście błysnęło, upadły pierwsze krople deszczu,
14239 II,11| kilka razy opuszczała, ona upaja się ich towarzystwem. Wszyscy
14240 II,6 | kwadrans upłynął, zanim upakowano rzeczy w powozie. Nareszcie
14241 I,19| gdzie uciec przed tymi upałami... Ale i na ciebie także
14242 I,19| myślał - połowę lipcowych upałów zachowałbym na grudzień..." ~
14243 I,19| Tomasz był odurzony. Nie czuł upału, tylko ogólne osłabienie
14244 I,18| dziecię oddało Bogu ducha. Upamiętaj się, zaklinam cię - życzliwa..."~
14245 I,12| pluć, i dręczyć, wtedy może upamiętają się i te młode Żydki, co
14246 II,3 | pierwszy dzień w Paryżu upamiętni mu się na całe życie. ~Potem
14247 I,9 | nas połączyć ; chciałabym upamiętnić w jakiś sposób...~Wokulski
14248 I,12| takie mądre dziecko przez upartość Henryka chodzi bez spodnie.
14249 II,17| eunucha przy moim ideale i upatrywać w każdym mężczyźnie szczęśliwego
14250 II,19| więc teraz każdy będzie upatrywał Wokulskiego bodajby w mysiej
14251 II,17| nad Szumanem.~Trzej ludzie upatrywali w człowieczym gatunku cechy
14252 II,17| sobie, że Szuman radził mu upatrzyć jakiś cel w życiu. Rada
14253 I,10| ożenił, i nawet myślę, że upatrzyłem mu partię. Bywa czasem w
14254 I,19| sposób warszawski, uczesany i uperfumowany jak dawniej i przez amatorstwo
14255 II,10| Mówiłam, że się tak skończy - upewniała mnie staruszka - ale pan
14256 II,14| Pani baronowa solennie upewniła adwokata, że jej małżonek,
14257 II,2 | ślad obawy na jej twarzy upewniły mnie, że nie jestem przyjemnym
14258 II,17| odparł - ale ja nie chcę upić się.~- Więc pan nie życzy
14259 I,4 | ocalić mnie od zupełnego upicia, wypij sam - za pomyślność
14260 I,12| wachlarzami. Najcenniejszym jednak upiększeniem bramy były umieszczone w
14261 I,5 | mu ocierała usta.~- Nie upieram się przy marszałku, więc
14262 I,8 | kuchcików, skończywszy na upijającej się w sklepie inteligencji.
14263 I,11| człowieka, który nieco się upijał. Nowożeniec jednak po ślubie
14264 II,16| Szlangbaum zaczerwienił się jak upiór.~- Co to jest?... - zawołał. -
14265 II,1 | pomyślałem.~Co tu dużo gadać. Uplacował się chłopak gdzieś na Starym
14266 II,11| Wokulski i pani Stawska uplacowali się na kanapie : ona z jakąś
14267 II,10| Wokulski, nasz adwokat i ja uplanowaliśmy się w pierwszej ławce, obok
14268 I,9 | między tymi ludźmi życie upływa prościej i weselej aniżeli
14269 I,16| sposób bardzo przyjemnie upływałyby im godziny. Kupiec galanteryjny
14270 II,1 | co za chłód!... co za upodlenie!... wołał - jeżeli nawet
14271 I,11| w pannie Łęckiej? Gdyby upodobał sobie jakąś bogatą kupcównę
14272 II,6 | chociaż dziwi mnie, że upodobała sobie barona, który zresztą
14273 II,13| Wokulskiego moich sympatii i upodobań. Małżeństwo nie jest więzieniem,
14274 II,13| ostatnią, że dotychczasowe jej upodobania polegały na omyłkach i że
14275 II,5 | powiedziała, że ona ma szczególne upodobanie do siwych włosów i że dla
14276 I,2 | się kosmatymi ręcznikami z upodobaniem patrzył na swoje chude łydki
14277 II,12| celom i dogadzać tylko jego upodobaniom. Tymczasem ten parweniusz (
14278 II,12| ludziach nie polegał na własnym upodobaniu, ale zasięgał opinii.~Poprosił
14279 I,9 | Jak szalonego doznawał upojenia wylatując do góry na huśtawce!
14280 I,9 | Krew biła mu do głowy i upokarzał się w duchu na myśl, że
14281 I,19| Dlatego cofam wszystko, upokarzam się przed Tobą, droga Pani,
14282 II,15| zdrady, rozczarowania i upokorzeń jest coś gorszego.~Ale co?...
14283 II,17| ani gniewem, ani chęcią upokorzenia kogoś, i znowu zabrał się
14284 II,14| prawda!... - szepnęła upokorzona baronowa.~Zainstalowawszy
14285 II,14| Nie zapominała przy tym upominać go, ażeby w razie zgłoszenia
14286 II,1 | Włoch...(Włochy gwałtem upominają się o Triest...), i ten
14287 II,14| już panna, tylko powoli - upominał ją Leon.~Wbrew przewidywaniom
14288 II,17| rozmawiać, panie Wokulski - upomniała go wdówka.~- Nie można ze
14289 I,15| udzielał mu przestróg i upomnień, wydawała mu się nadzwyczajnie
14290 I,18| licytantów, a od czasu do czasu upomnienia woźnego: ~- Czego panowie
14291 II,10| jakiś ksiądz z religijnym upomnieniem, ażeby sprzedał baronowej
14292 II,10| tysięcy rubli, a on przez upór, bo przez nic innego, żąda
14293 I,10| gumy i skóry. ~Tak sobie to uporządkowałem; nie wiem, czy właściwie,
14294 I,17| sprzęty, dopilnować, ażeby uporządkowali pokój. Maszynę przyślę pani
14295 I,11| Wskazuję panom drogę uporządkowania handlu Warszawy z zagranicą,
14296 II,10| prosić, ażebym pomogła jej w uporządkowaniu bielizny, sukien, koronek,
14297 I,13| panowie na to?~- Nie mamy upoważnienia do żadnych kroków pojednawczych
14298 I,18| Naturalnie, że pan Ignacy upoważnił Szlangbauma do zrobienia
14299 II,1 | będziesz jadł, kiedy my cię upoważnimy, kiedy spełnisz tyle a tyle
14300 I,18| nareszcie pan Ignacy do upragnionych krzeseł. Było ledwie po
14301 II,19| Więc dlatego pokornie upraszam wielmożnego pana, ażeby
14302 I,10| należeć do tych, którzy ją uprawiają, że fabryki, kopalnie i
14303 I,8 | na Pragę albo za Pragę, uprawialiby w dalszym ciągu swoje rzemiosło,
14304 II,5 | stronie. Ziemia doskonale uprawna; ma pan łubin, koniczynę... ~-
14305 II,13| chwili kiedy mistrz dał się uprosić do uszczęśliwienia słuchaczy
14306 I,18| się licytacje domów. Potem uprosił Lisieckiego o zastępstwo
14307 II,10| wyciągnął do mego mieszkania i uprosiłem, ażeby nam wytoczyła proces
14308 I,9 | karety, stare konie, stara uprząż i służba w wytartej liberii,
14309 I,17| z reputacją, lecz jeżeli uprze się, zrobi ze mnie - czy
14310 II,11| pięknej kobiecie.~Nie chcę się uprzedzać, ale dalibóg! Stach spoglądał
14311 II,11| głowy wobec wyższych, a być uprzedzająco grzecznym dla niższych..."~
14312 I,6 | jego spojrzeniu".~- Czy nie uprzedzasz się, Belciu?...~- Nie. To,
14313 II,17| obecni bowiem już byli uprzedzeni, że spółka utrzyma się.~
14314 I,6 | doznaję w tej chwili, nie jest uprzedzeniem, ale raczej jasnowidzeniem.
14315 II,5 | deklarację?... Jeżeli go nie uprzedził ten Starski..."~W korytarzu
14316 II,16| która może niesłusznie uprzedziła się...~- Dość! Dość!...
14317 II,17| dręczy... Pan się do niej uprzedziłeś... pan wyrządzasz jej krzywdę...
14318 I,11| Książę witał każdego z uprzejmą poufałością, prezentował
14319 I,6 | dziwaka, ale nadzwyczajnie uprzejmy... Ach, zdaje mi się, że
14320 II,6 | tej chwili jest czworo; uprzyjemniają sobie wakacje czyszcząc
14321 II,7 | zaszczyt zaliczaniem do jakiejś uprzywilejowanej rasy - rzekł Wokulski. -
14322 II,8 | ludziom, a ludzie klasom uprzywilejowanym i utytułowanym?... Nie,
14323 I,4 | odziany w wielkie futro upstrzone śniegiem i kroplami deszczu.~-
14324 I,18| brakowało, ażeby pan Ignacy upuścił swoje album i cylinder i
14325 II,10| westchnęła pani Stawka upuszczając na ziemię mufkę, którą Klejn
14326 I,19| to dobrze!... - zawołała uradowana. panna Izabela. ~- A widzisz!... -
14327 II,6 | hałaśliwy i zapewne coś uradzono, gdyż towarzystwo wysiadło,
14328 II,15| jego wędrówek po górach uralskich pewien uczony, który znalazł
14329 II,10| Ale jeżeli pani nie chce uratować mnie od śmierci - wola boska...
14330 I,10| kolegę w nieszczęściu. No i uratowali mnie, tak że już w lutym
14331 II,17| Już widzę, spółka będzie uratowana, a może i sklep... Paruset
14332 II,10| wybuchnął śmiech; sędzia dla uratowania powagi zanurzył głowę w
14333 II,17| sobą wówczas, kiedy idzie o uratowanie tak świetnego interesu jak
14334 I,14| ciężkim ciosem - i - został uratowany! Muszę z nim zawiązać bliższe
14335 II,17| Uszczęśliwisz kobietę, uratujesz spółkę, a może i sklep ocalisz.
14336 I,19| konkurentów - odpowiedziała trochę urażona panna Izabela. ~- Ach, moje
14337 I,9 | choćby... przebaczając urazy...~- Zawsze je przebaczam -
14338 I,12| kancelarii, gdzie Wokulski uregulował należne rachunki przysięgając
14339 II,2 | finanse kamienicy i otóż uregulowałem je tak, że na pewno dochód
14340 I,12| grosza przy duszy, jego urocza córka, którą wszyscy uwielbiamy,
14341 II,6 | mamy drugi dowód w osobie uroczej pani Wąsowskiej... ~- O,
14342 I,17| i wyszła pełna jakiegoś uroczystego zdziwienia. ~"Zobaczymy,
14343 I,10| bowiem stanowił główną wagę uroczystości, gdyż i zaproszeni nie o
14344 II,13| wie, czy z tej blaszki nie urodzą się okręty napowietrzne.
14345 II,8 | mi się, że jeszcze przed urodzeniem naznaczone mi było zejść
14346 II,3 | jesteś Francuzem? ~- Ja?... urodziłem się w Wiedniu, kształciłem
14347 I,12| Doprawdy, zaczynam wierzyć, że urodziłeś się Pan pod szczęśliwą gwiazdą.
14348 II,18| Henryk Szlangbaum wyprawiał urodziny jako właściciel sklepu i
14349 II,7 | mógłby pan robić więcej urodziwszy się kimś innym? - spytała
14350 II,7 | urodzone zasługi od dobrze urodzonych pretensyj.~- Więc według
14351 II,12| chmurki, może nawet zgoła urojone.~Niekiedy przychodził mu
14352 I,16| posługiwania się nożem przy rybach, urósł w jej wyobraźni. Kto wie,
14353 I,19| lichwiarzami, a fortuna marszałka urosła głównie ze szczęśliwych
14354 I,3 | dopóki nowy Napoleon nie urośnie.~W parę miesięcy po śmierci
14355 I,9 | Do tacy podeszła młoda, uróżowana dziewczyna. Położyła srebrną
14356 II,6 | Ale ba!... Po babci urwało się, z Kazią zerwało się
14357 I,18| jeszcze zwróci dwa grosze urwane przy pierwszym kursie. ~
14358 II,11| skarze, jeżeli przy tych urwipołciach można było utrzymać młodą
14359 II,9 | damach.~- Letkiewicz, , urwis... - prędko odpowiedziała
14360 II,1 | obejrzawszy się po pokoju nagle urywał poprzednią rozmowę i zaczynał
14361 II,19| miną zakłopotaną. Rozmawiał urywkowo, a w końcu napomknął, że
14362 II,18| choć myślałem, że podobny urząd mógłbym pełnić tylko przy
14363 I,5 | po to, ażeby starsi mogli urządzać kinderbale.~Wśród stałej
14364 II,19| pogrzebowego, że mi w taki sposób urządzacie pacjenta?... Kazimierz! -
14365 I,3 | matka w największym sekrecie urządzała nam (i swemu synowi) choinkę.
14366 II,3 | Rossi?...Rossi, któremu ja urządzałem klakę i znosiłem mu do teatru
14367 I,9 | do biskupa.~"Ładnie się urządzam - rzekł do siebie. - Gotowi
14368 II,17| jeszcze zachęcała go do urządzania owacyj Rossiemu.~"To był
14369 II,17| co ja?...~Okrutne jest to urządzenie świata, na którym dwoje
14370 I,5 | niebezpieczeństwa. Natura urządziła dla niej piękne widowisko
14371 I,19| musicie przyjechać. Ja już urządziłam się w ten sposób, że ani
14372 I,3 | miały dla mnie smak pieprzu.~Urządziwszy się ze mną w taki sposób,
14373 I,9 | umacnia wiarę. Tu wszystko urządzone jest tak, że przypomina
14374 II,4 | drugie piętro do salonu urządzonego równie bogato jak inne w
14375 I,5 | wizerunki Boga na ziemi, wysocy urzędnicy, których obecność zabezpieczała
14376 II,1 | ze studentami, z młodymi urzędnikami rozmaitych biur, którzy
14377 I,3 | Mieście z ciotką, która urzędnikom prała i łatała bieliznę.
14378 I,9 | dymisję jednemu z twoich... urzędników, niejakiemu Mraczewskiemu...~-
14379 I,18| aniżeli teatr; aktorzy bowiem urzędowego widowiska grają jeżeli nie
14380 I,18| dodatku mam za kilka minut urzędówkę o zabójstwo... Widzi pani
14381 II,10| tyle narobiła zgryzoty, i urzędowym scyzorykiem rozciął jej
14382 I,19| Wokulski po raz trzeci usadowił go na fotelu, a w tej chwili
14383 II,6 | Wokulski. ~- Jakże teraz usadowimy się? - spytał baron na widok
14384 I,17| podjechał powóz i pan Tomasz usadowiwszy damy i siebie zawołał: "
14385 II,1 | następnie zeszedł do piwnicy uściskać Machalskiego, gdzie zatrzymał
14386 I,2 | akrobato?... Co wam po uściskach, tancerze?... Wykręcą się
14387 I,19| Panna Izabela serdecznie uściskała ojca. ~- Tak - rzekła -
14388 II,9 | ja nie czuliśmy ochoty do uściskania go.~Poznał to, ale nie zmieszał
14389 I,19| oczach wymieniano nawet uściski... Wierz mi, Stachu, ja
14390 I,5 | westchnieniem lub drżącym uściskiem ręki, na co panna odpowiadała
14391 II,10| czuję się zupełnie spokojną.~Uścisnąłem ją za rękę długo... długo...
14392 I,14| wyjątkowej zasłudze serdecznie uścisnęła go za rękę. Gdy zaś Pan
14393 II,3 | takim razie pozwoli pan, że usiądę. Przedstawienie skończone,
14394 II,6 | panowie nie mogą jednej chwili usiedzieć bez gadania. Pogodził ich
14395 II,5 | skończył przeglądać księgi (na usilną prośbę Rzeckiego wziął się
14396 II,4 | miejsc, w których przebywał, usilnie prosząc, ażeby baronowa
14397 II,9 | spod swoich cudownych rzęs usiłowała patrzeć... jużci nie na
14398 II,9 | najprędzej cofnąć głowę, a oni usiłowali wylewać na nią wodę jak
14399 II,3 | gdzie zbiegają się miliony usiłowań. Wielkie miasto jest jak
14400 I,7 | zadowolenie znane ludziom, którzy usłuchają w ważnej sprawie głosu instynktu.~
14401 I,1 | Licha musiała to być usługa.~- Taka jak innych - odparł
14402 I,9 | siedemnastu laty mogłem usługiwać w sklepie, a nie usługiwałem
14403 I,9 | usługiwać w sklepie, a nie usługiwałem chyba dlatego, że żaden
14404 I,19| stworzona do tego, ażeby jej usługiwano... ~Woźny przyniósł syfon
14405 I,18| biła Niemców. Zawołał nawet usługującą dziewczynę w celu wysłania
14406 II,10| odtańczyć menueta. - Nam usługuje stróż domu mieszkający na
14407 I,6 | bieg myśli: bystre jej ucho usłyszało w dalszych pokojach szmer.
14408 II,4 | który aż wstrząsnął się usłyszawsy taką cyfrę.~- Wulkan!... -
14409 I,3 | nie umrę, dopóki o nim nie usłyszę.~Pan Raczek pokiwał głową,
14410 I,18| że tam przynajmniej nie usłyszy o licytacji. ~Wchodzi do
14411 II,10| odmówił, więc zapewne niedługo usłyszymy, że jest bezbożnikiem.~Teraz
14412 II,16| pouczającą opowiedział mi Klejn. Uśmiałem się do łez, a zarazem przybył
14413 II,1 | i subiekci przestali się uśmiechać przekonawszy się, że Stach
14414 II,17| kobiet, ich giętkich ruchów, uśmiechających się ust i wabiących spojrzeń.
14415 II,13| mu salon, zwabiała gości, uśmiechałaby się do możnych, romansowałaby
14416 I,13| kłaniali mu się, kobiety uśmiechały się do niego, tu i owdzie
14417 I,18| kamizelkę z ironicznymi uśmiechami. Potem musiał wejść do ósmego
14418 II,10| mnie jednak raczyła się uśmiechnąć. (Drogi anioł! jakby domyślała
14419 I,10| wrażenie. Staś spostrzegł to i uśmiechnąwszy się, nagle otworzył drugie
14420 I,17| niegrzecznym zmuszał się do uśmiechu. A nareszcie, pragnąc w
14421 II,15| mężczyzn, ani jej spojrzenia i uśmiechy.~"Taką ma naturę - myślał -
14422 II,10| chustkę zmoczoną w wodzie uśmierzającej. Pachnie staruszka o dwa
14423 II,11| do sklepu Szuman; z jego uśmieszków i ze sposobu przygryzania
14424 I,5 | kiedy pewnej nocy zapłakana usnęła, nieśmiertelny zstąpił ze
14425 II,19| jednak zajęcia, zamiast uspakajać, drażniły go... Historia
14426 II,10| I tak słuchając jednych, uspakajając drugich, pocieszając trzecich,
14427 II,16| agitacje Józia Garibaldiego i uspakajania Türra. Józio agituje, bo
14428 II,4 | zawołał. - Zresztą i ja pana uśpię ale na to trzeba kilkumiesięcznej
14429 II,4 | Jeżeli więc Geist nie uśpił go, więc nie jest oszustem.
14430 II,4 | istniejących. ~Jednemu z uśpionych podał Palmieri korek od
14431 II,4 | doznał wówczas, gdy Palmieri, uśpiwszy jakiegoś wątłego młodzieńca,
14432 II,3 | Czuł, że oburzenie uspokaja go; gdy przyszło do rachunku,
14433 II,15| człowiek i Bóg...~Powoli uspokajał się, łkania coraz rzadziej
14434 I,5 | Może to ciotka Honorata - uspokajała ją hrabina - czy ja wiem ?
14435 II,19| miesięcy i naprawdę nie pierwej uspokoiłem się, ażem... Wiesz pan,
14436 II,1 | dostał spazmów. Ledwieśmy go uspokoili. ~Innym razem pan Leon wyrzucał
14437 I,11| niezawodnym środku ucieczki uspokoiło go. Stopniowo pogrążał się
14438 II,9 | sądzie, kto ma honor!...~- Uspokójcie się! - prosił radca Węgrowicz. -
14439 I,14| stoi Wokulski. Więc dla uspokojenia się powtórzył parę razy:~"
14440 II,3 | przyjechałem - odpowiada Wokulski, uspokojony widokiem jego pełnej, czerwonej
14441 II,11| a pani... niech dobrze usposabia panią Helenę. Wyrwiemy Stacha
14442 II,13| muszę go przygotować, dobrze usposobić... I wie pan, jak zrobimy?...
14443 I,16| którym przepraszał za zawód i usprawiedliwiał się niespodziewaną wizytą
14444 I,5 | pana Tomasza nie było mowy. Usprawiedliwiano go ekscentrycznością i smutkiem
14445 II,14| barona nie chciał ani słuchać usprawiedliwień, ani nawet widzieć się z
14446 I,10| ramieniu, gdyż nie mógł ustać. ~- Co?... - mówię widząc,
14447 I,11| oko bystre... Ten by nie ustał na polowaniu!~- I twarz,
14448 II,17| Za taką sumę mógłbym ustalić byt tysiącowi rodzin ; ale
14449 I,4 | reumatyczne, które zresztą na wsi ustąpią...~Więc choć deszcz ze śniegiem
14450 II,19| zginąć albo dobrowolnie sam ustąpić...~Ale jaki to człowiek
14451 I,19| na jej obliczu ciekawość ustąpiła miejsca zdziwieniu, a potem
14452 I,17| dalej baron. - Klacz moją ustąpiłem pani Krzeszowskiej (przed
14453 I,11| ku sobie i szepczących. Ustąpili mu z drogi i ukryli się
14454 II,10| już nie wolno.~- Ależ my ustąpimy! - zawołała staruszka.~-
14455 I,9 | zamkiem, i niech jedną połowę ustawią na jego grobie. Cokolwiek
14456 II,11| herbacie Helunia zaczęła ustawiać na dywanie dziś otrzymane
14457 I,10| rozbestwieni oficerowie, ustawiając nas na powrót w szeregi
14458 I,2 | dziecko. Wydobywał wtedy i ustawiał na stole wszystkie mechaniczne
14459 I,2 | stolika, dokoła których ustawiały się albumy, lichtarze, portmonety,
14460 II,19| z panem przychodzi tu do ustawiania ten Kazimierz... Więc pan
14461 II,3 | jest jakiśkolwiek ład w ustawieniu osobliwych budynków... Nôtre-Dame
14462 I,5 | kupiła piękną jego kopię i ustawiła w swoim gabinecie. Przypatrywała
14463 I,10| Europejskiego. Salę ubrano w kwiaty, ustawiono ogromne stoły w podkowę,
14464 I,13| Obszedł długi łańcuch powozów ustawionych wzdłuż toru, przypatrywał
14465 I,10| bo to i ciałka w miarę, i usteczka jak jagódki... A co za biust!...
14466 II,13| piękniejszych albo trudniejszych ustępów.~Ktoś poprosił obecnych
14467 II,17| kabalistyczne słowa, przed którymi ustępowały mury, te cudowne lampy,
14468 I,8 | osądził, że męczy go ciągłe ustępowanie z drogi; przeszedł więc
14469 I,5 | chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi - a ludzie prości
14470 I,14| posadę. Nie robi się takich ustępstw dla kobiety, której się
14471 I,9 | więc zrobisz mi pewne ustępstwo...~- Czekam na rozkazy pani.~-
14472 II,12| obowiązków... Drzwi im otwieraj, ustępuj im miejsca, za które zapłaciłeś,
14473 II,17| ludzi i że jacyś faceci ustępują dla mnie ze świata albo
14474 II,17| wszelką miarę, znowu niknął ustępując miejsca absolutnemu spokojowi
14475 I,9 | że Wokulski poczuł, jak ustępuje mu z serca niechęć do Mraczewskiego.~-
14476 I,10| jeździec z kartką albo z ustnym poleceniem od majora. Prawdziwy
14477 I,4 | uciekałem od ludzi. Szukałem ustroni tak pustej, gdzie bym mógł
14478 I,11| tu znalazł spokojniejsze ustronie. Na niebie zaiskrzyło się
14479 I,11| tracić nawet słów; sam się usunę... Ale jeżeli go nie kocha,
14480 II,2 | baronowa - pan Wokulski usunie ze swego domu te brudy i
14481 II,2 | proszę... ~- O co? ~- O usunięcie tych studentów, którzy mieszkają
14482 II,17| której treścią było to, że z usunięciem się Wokulskiego spółka traci
14483 I,18| Żydzi wbrew swoim zwyczajom usuwają się i patrzą na niego z
14484 II,8 | jaki sposób?... - Choćby usuwając kobietę od stosunków z intrygantami...
14485 II,8 | Wielkanoc i na święty Jan, usuwał się kamień, co leżał na
14486 II,17| Wokulski. - Nie, książę, usuwam się zupełnie na serio.~-
14487 II,5 | cześć... Tak, panie. Nasze usuwanie się od politycznego życia
14488 II,1 | gdyby na każdym kroku nie usuwano mu schodów, a on nie musiał
14489 II,17| cywilizację, ale dopiero kobieta uświęca ją i wyciska na niej idealniejsze
14490 II,13| od żony. A baron Dalski? Usycha ze strachu, ażeby go nie
14491 I,1 | jednego fachu i nie umie uszanować darów łaskawej fortuny. -
14492 I,1 | poprawił radca - ale go nie uszanował. Inny na jego miejscu ożeniłby
14493 I,11| tak daleka, nie przyniesie uszczerbku naszym fabrykom?~- Przede
14494 II,15| słońce, które mimo woli uszczęśliwia wszystkich, dla wszystkich
14495 I,8 | swoje niedawne marzenia o uszczęśliwieniu ludzkości i osądził, że
14496 II,10| ich przecudna nauczycielka uszczęśliwiła mnie swoim widokiem.~Kiedym
14497 II,17| się z nią, Stachu, żeń... Uszczęśliwisz kobietę, uratujesz spółkę,
14498 I,9 | mojej filantropii bardzo się uszczupli. Majątek mój nie wystarczyłby
14499 II,6 | tylko proszę nie bawić się w uszczypliwość, bo się to pani nie udaje. ~
14500 I,9 | rozpromieniona.Nawet ten szczegół nie uszedł jego uwagi, że od blasku
14501 II,10| przyjść?... Ja coś powiem do uszka: pewnie mama była niegrzeczna
14502 I,2 | Z pewnością... Nie, nie uszkodzony... Lalki z włosami, teatr,
14503 II,7 | demokraci, i tym sposobem uszlachetniają się... Ciągle słyszę te
14504 I,9 | mój nie wystarczyłby na uszlachetnianie instynktów nieludzkich.
14505 I,11| ziemię.~Pomieszanie jego nie uszło uwagi księcia, który uśmiechnął
14506 II,19| drobnych nadużyć, które nie uszły uwagi Rzeckiego. Nareszcie
14507 II,3 | dwie pary oczów i dwie pary uszów, ale jak wyjdziemy stamtąd,
14508 I,10| rozłamał się na cztery kompanie uszykowane kolumnami obok siebie. Pierwsze
14509 I,10| głosami oficerowie.~Znowu uszykowano nas inaczej. Cztery środkowe
14510 I,13| widział długi sznur ludzi uszykowanych w półkole, które ciągle
14511 I,17| wyśledzę... Ktoś nam buty uszył... ~- Nie wam, ale mnie -
14512 I,11| miary wyższą wartość od utarcia nosa zasmolonemu dziecku.~
14513 II,9 | wszelkich środków, ażeby coś utargować. Znam te środki! Jednym
14514 II,14| sprawa. Zresztą gdybym nawet utargował na pańskiej klaczy dwieście
14515 I,10| nadziejach. Wreszcie Mincel utarł nos z wielkim hałasem i
14516 II,9 | pani Misiewiczowa i głośno utarła nos~- Widzisz, Heluniu,
14517 I,13| żeby Wokulski wygrał... Utarłby nosa hrabiom...~- Krzeszowski
14518 I,11| gdzieś od dzieciństwa i utknąć na lampie - to okropne...
14519 I,8 | Leciał jak ptak i nagle utknął; zabrakło w nim motoru.
14520 I,11| pożegnał ją, ale owe "ha!" utkwiło mu w pamięci. W każdym razie
14521 II,12| Spojrzała na bok i zobaczyła utkwione w siebie oczy Wokulskiego.
14522 I,10| sobie uciął rękę dla niego, utnij, a jeszcze mu się nie wywdzięczysz...~
14523 I,11| porozbijać swoje laboratorium i utonąć w życiu salonowym, do którego
14524 I,10| rzekł pokornym głosem - utonę na Nalewkach, jeżeli mnie
14525 II,19| nie uganiałeś się nigdy za utopiami?~- Tak, ale robiłem to odurzywszy
14526 II,3 | wszystkie oszczędności narodu i utopiła je w bezmyślnej rozpuście,
14527 I,14| daje Krzeszowska, która utopiłaby nas w łyżce wody... mieszczanka!...
14528 II,4 | pieniędzy. Cztery fortuny utopiłem w moich badaniach, zużyłem
14529 II,9 | perkalików łódzkich. Ci utopiliby nas w łyżce wody, choćby
14530 I,2 | odcięty od natury i ludzi, utopiony w wartkim, ale ciasnym wirze
14531 II,13| drogi świata. To Żydzi je utorowali: ci pogardzani, prześladowani,
14532 II,17| waszym świecie, żem w końcu utracił najcenniejsze przymioty
14533 I,13| wszelkiego stanu próżniacy i utracjusze, których wypędzono nawet
14534 I,12| z dzbankiem nad głową i utrąconym nosem. Ponieważ dzbanek
14535 II,13| Marianną?" "I z jedną babą jest utrapienie" - on mówi. "Ale żeby pan
14536 II,10| domyślając się, że powodem utraty lekcji mógł być jaki list
14537 I,8 | stosunek, zamiast ułatwić, utrudniał raczej znajomość.~Stopniowo
14538 II,6 | Kiej dziedziczka nie utrzymałaby złego psa. U nas to i pies
14539 I,12| spadł mu na głowę, chyba utrzymałby go.~Wydobył z biurka swój
14540 II,12| i zastrzegłam sobie, że utrzymam wszystkie moje dotychczasowe
14541 II,12| Rydzewski zaczął pracować nad utrzymaniem swojej szyi w kierunku pionowym,
14542 I,15| honoru, że natychmiast wezmę utrzymankę i będę z nią siadał w teatrze
14543 I,1 | poważni ojcowie rodzin utrzymujący się z własnych funduszów
14544 II,2 | którym my jedni jako tako utrzymujemy porządek! ~Zabraliśmy się
14545 II,6 | osobie panny Felicji, która utrzymywała, że jak na początkującego,
14546 I,6 | Siadła na szezlongu i utuliwszy głowę rękoma szlochała.~
14547 II,17| zamiast podać mi rękę, zamiast utwierdzić w zacnych intencjach, zbył
14548 II,1 | w uniwersytecie. Tfy!...~Utwierdzona w dobrych postanowieniach,
14549 II,3 | po sobie machiny, gmachy, utwory sztuki, nowe poglądy. Lecz
14550 I,6 | olbrzymiego pierścienia, utworzonego z lasów i zielonych gór,
14551 II,17| Przede wszystkim zarząd, utworzony przez Wokulskiego, złożył
14552 I,18| Zdaje mi się, że trochę utyłem." ~Przy skomplikowanym procesie
14553 II,16| część emerytury ; Szprot utyskuje, że Żydzi popsuli mu interesa ;
|