Rozdzial

 1 1 |          może ręczyć nawet za swego własnego ojca!~Tu Petroniusz począł
 2 1 |      przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.~- Pomponię znam.
 3 2 |             się był do Ligii jak do własnego dziecka, a po wtóre, mimo
 4 7 |          zaprowadziła ją wówczas do własnego unctuarium, by ją namaścić
 5 13|            Eunice dwie nitki z mego własnego starego płaszcza... Głupia
 6 15|          opłakujemy. Opiewamy hymny własnego układu tak cudnie, że syreny
 7 20|          chyba ślepym i zaprzeć się własnego rozumu, by przypuścić, że
 8 25|            bronił więcej niż żywota własnego, gdyby mi nie był rzekł: "
 9 39| chrześcijańskie. Któż by nie chciał własnego szczęścia? Ach, słyszałem
10 47|            wielkich słów, które dla własnego bezpieczeństwa. należało
11 48|            wy macie inny, który nie własnego bezpieczeństwa patrzy, jeno
12 52|            skutku. Seneka, niepewny własnego jutra, począł mu przekładać,
13 65|      Petroniusz. - Westynus boi się własnego cienia. - Westynus boi się
14 65|           ma śpiewać pieśni greckie własnego układu. Pali się do tej