Rozdzial

 1 5 |          do domu z pewną otuchą. Sądził, że jeśli Petroniusz namówił
 2 7 |         takiej chwili natrętnym, sądził zaś, że Akte pragnie umyślnie
 3 11|         wszystkim zobaczyć Akte, sądził bowiem, że od niej może
 4 11|          niej, bo tak chciał, bo sądził, że udzieli mu jakich wiadomości,
 5 14|         zbrodnie. Petroniusz nie sądził, by cezar mógł nawet własne
 6 17|       chrześcijan ani ich nauki, sądził, że i między nimi znajdzie
 7 21|         oddechu. On, który dotąd sądził, że Fortuna ma niejako obowiązek
 8 22|        sobie nowe łaski. W duszy sądził zawsze, że postępek Winicjusza
 9 28|         jednak chwile, w których sądził, że gdyby mógł z kim porozmawiać
10 43|          się przy Wielkim Cyrku, sądził z początku, że żar ów bije
11 51|         nowe podstawy życia, ale sądził, że wkrótce nie pozostanie
12 53|         zginąć z nią razem. Lecz sądził, że ból może wypali w nim
13 56|  wzniesionymi w górę rękoma. Lud sądził, że to jest prośba o litość,
14 69| poprzednio wiadomym Tygellinowi, sądził jednak, że ów zginął wraz