Rozdzial

 1 7 | niegodną i zgubioną. Porwała ją rozpacz i chciało jej się płakać,
 2 8 |       rozłożywszy ręce umilkła. Rozpacz, z jaką mówiła Ligia, nie
 3 9 |   całego domu Aulusów, jednakże rozpacz jej minęła. Czuła nawet
 4 42|       już trudno było oddychać.~Rozpacz ogarnęła znów Winicjusza
 5 43|       na widowisko, w którym by rozpacz, łzy, ból, jęki, dzika radość,
 6 43|          Tymczasem wściekłość i rozpacz tłumu zwracała się przeciw
 7 43|  zamarła zupełnie w jego sercu. Rozpacz chwyciła go po raz drugi,
 8 44|    wybaw twój ołtarz i miasto!" Rozpacz jednakże zwracała się głównie
 9 44|        Lecz nic nie pomagała ni rozpacz, ni bluźnierstwa, ni pieśni.
10 54|      duszy krzyczała mu jeszcze rozpacz i przerażenie, lecz on tłumił
11 54|       jakby złe już minęło. Gdy rozpacz odzywała się jeszcze jękiem
12 62|         malowała się bezbrzeżna rozpacz.~Na koniec stanęli przed
13 66|         w nim na nowo. Uciszona rozpacz poczęła znów krzyczeć w
14 66|       nienawiść, a jego wiara w rozpacz. I zarazem przerażał się