Rozdzial

 1 2 |      Petroniusz powtarzał wprawdzie głośno, że mu to było wszystko
 2 7 |            strony strach i niepokój głośno gadały w jej duszy, z drugiej
 3 26|         nimi kiedyś ciężką robotę!"~Głośno zaś ozwał się:~- Hej, niewolniku!~
 4 45|      miłościw!..." - inni wyznawali głośno grzechy, inni na koniec
 5 49|        ośmielił się wypowiedzieć ją głośno wobec ciebie.~- Ukarz zuchwalca! -
 6 52|           wśród ogrodów - wyznawały głośno swą wiarę. Gdy ich otaczano,
 7 53|   podniósłszy twarz ku niebu, mówił głośno: - Chryste miłosierny, spójrz
 8 54| lekceważenia i pogardy, odrzekł tak głośno, aby wszyscy mogli go słyszeć:~-
 9 56|        otworzyć kraty, począł wołać głośno Ligii i Ursusa, w nadziei,
10 56|            winogradu.~Lud rozmawiał głośno, nawoływał się, śpiewał,
11 57|             Możesz w tym domu mówić głośno - odpowie-dział Winicjusz. -
12 60|         włosem. Po kątach majaczyli głośno chorzy, inni wołali o wodę,
13 62|      częściej. Kobiety litowały się głośno nad dziećmi, których tyle
14 74|            mu dziękować i sławić go głośno; drudzy mówili, że nawet