Rozdzial

 1 4  |       nich przyzwyczajony. Stary żołnierz przywiązał się był do Ligii
 2 26 |          Winicjusz? Augustianin, żołnierz i dworzanin Nerona! Wszakże
 3 29 |     kawał świata, ale tylko jako żołnierz, który śpieszy na miejsce
 4 41 |  przyniesie, ale on to prawdziwy żołnierz: wzdycha, schnie, jęczy,
 5 53 | Chrystusa, aby wziął moją... Jam żołnierz. Niech mi podwoi, niech
 6 54 |     powtórzył blednąc Winicjusz. Żołnierz spojrzał na niego ze współczuciem
 7 54 |        niej, jest z ołowiu. Wtem żołnierz zbliżył się i rzekł przyciszonym
 8 54 |      Póki nie będę tam - odrzekł żołnierz wskazując na więzienie.~-
 9 54 |          w serce Winicjusza. Ten żołnierz chrześcijanin był dla niego
10 57 |      martwotę, zbudził się w nim żołnierz, któremu nadzieja wróciła
11 61 |          duszą i ciałem cezarowi żołnierz, poznał Winicjusza.~Lecz
12 62 |          opanowywał i wiódł, jak żołnierz wiedzie jeńca.~I po chwili
13 Epi|     zsunął się z głowy jeźdźca i żołnierz, który w tej samej chwili