Rozdzial

 1 41|         nad miastem jedno morze płomieni: dym dusi mieszkańców i
 2 42|       Miasto całe jednym morzem płomieni!" - i przez chwilę czuł,
 3 42|       Weź ją na ręce i wynieś z płomieni. Ty to możesz! Oddaj mi
 4 42|         stłumić syczenia i huku płomieni.~
 5 43|     miasta zalaną jednym morzem płomieni. Było to zupełnym niepodobieństwem.
 6 43|         widocznie jednym morzem płomieni, albowiem wiatr przestał
 7 44|    pokonał wszystkie inne barwy płomieni. Z morza ognia strzelały
 8 47|         się w rozszalałą potęgę płomieni. Gdy Terpnos podał mu złotą
 9 47| blaskiem. W oddali syczały węże płomieni i płonęły odwieczne, najświętsze
10 47|     ludu rzymskiego; w grzywach płomieni ukazywał się czasem Kapitol,
11 48|   krzyki walczących ludzi i huk płomieni gorzejącego miasta.~
12 49|          wyrzucając w górę węże płomieni i słupy skier. Lecz z wolna
13 66|     słychać było tylko syczenie płomieni w lampach i szelest węgiełków