Rozdzial

 1 7  |        na to sił.~Tymczasem do końca uczty było daleko. Niewolnicy
 2 20 |      że jeśli tak pozostaną do końca, to w tym tłumie, przy mdłym
 3 22 |        tego, że go wysłucha do końca. Petroniusz, który znał
 4 27 |   Apostoł zaś, wysłuchawszy do końca, pochylił się i położył
 5 32 |    rozkazy. I potem radość bez końca! "Czym było moje życie? -
 6 39 |    jako morze nieprzebrane bez końca. Jakże więc, Petroniuszu,
 7 43 |      wzniecić pożar z drugiego końca zaułka i przeciąć odwrót.~
 8 50 |    mnie zechcecie wysłuchać do końca, zrozumiecie, jakie mam
 9 53 |     Winicjusz.~- Tedy wierz do końca, albowiem wiara góry porusza.
10 62 | wszędzie i nie masz granicy ni końca. Tyś cierpiał u słupa Glauka
11 69 |      co mówi, dodał:~- Dobiega końca trud mój, ale gościnność
12 71 |  spełnionej służby i bliskiego końca napisał: "Potykaniem dobrym
13 73 |       mam!" I gdy doczytasz do końca ten list, sądzę, że przyznasz
14 73 |       moje zwycięstwa dobiegły końca. Żyłem, jak chciałem, i
15 Epi|        pierwszą w niej rolę do końca. Opanowała go gorączka cytat