Rozdzial

 1 1 |       zwrócił nawet na to uwagi, jeno uśmiechnąwszy się do Winicjusza
 2 4 |           Nie wiem, domina, wiem jeno, że żelazo kruszy się w
 3 7 |          Nie jestem człowiekiem, jeno faunem i mieszkam w lesie.
 4 20|        retora, tymczasem słyszał jeno słowa ogromnie proste, pozbawione
 5 26|         zaś nie śmią do nas iść, jeno gdy wiatr od nich, to palą
 6 32|          smagać na nowo.~- Niech jeno wino mnie rozgrzeje - powtarzał
 7 33|         podzielę z wami posiłek, jeno pierwej wysłuchajcie mnie:
 8 45| ofiarował krew za grzechy wasze, jeno jako sędzia straszliwy,
 9 48|  własnego bezpieczeństwa patrzy, jeno przykazań Zbawiciela. Tak!
10 52|      lecz ona mogła mu ofiarować jeno łzy, żyła bowiem w zapomnieniu
11 53|       wdowo: syn twój nie umrze, jeno narodzi się w chwale na
12 62|   kłamstwo, a w sercu został się jeno żal nieprzebrany... Chodź
13 73|       spokoju. Toć nie ja mówię, jeno oczywistość sama. Porównaj