Rozdzial

 1 2 |          na Forum Romanum, gdzie w dnie pogodne przed zachodem słońca
 2 2 | zatybrzańskiej dzielnicy domach, a dnie słoneczne i ciepłe w kryptoportykach,
 3 11|          czego żyć i czym zapełnić dnie i noce. Po czym zaniechawszy
 4 14|            się domów nocami, by we dnie nie tamować ruchu na ulicach.
 5 16|           jej niewolnikiem. Bywały dnie, w których myślał o znakach,
 6 21|            więc nie widzi nawet we dnie, a cóż dopiero w nocy. Niechże
 7 23|         mówisz mi tego, co masz na dnie duszy. Ty się obawiasz,
 8 25|            z tego, co zaszło, i na dnie duszy prawie nie mniej zdumiony
 9 26|            więc spostrzegła, że na dnie jej duszy mogą się zbudzić
10 49|        tymi kolumnami snuły się we dnie posępne gromady ludzi, poszukujących
11 53|            miało się rozciągnąć na dnie, tygodnie i miesiące. Nie
12 64|           Boga ludzie są równi, na dnie duszy tkwiło mu jednak przekonanie,
13 66|         ujrzy widowisko. Gdzieś na dnie serca kołatała mu się jeszcze