Rozdzial

 1 1 |      przedstawił. Widzisz, my tu dawno zatraciliśmy poczucie tego,
 2 2 |       zwykli śmiertelni byli już dawno po południowym prandium,
 3 2 |       łaciński.~Winicjusz, który dawno nie był w mieście, patrzył
 4 2 | Tymczasem słońce przetoczyło się dawno za Tyber i stanęło nisko
 5 2 |         Winicjusz.~- Chęć tę mam dawno - odpowiedział Aulus - bo
 6 5 |          czas tracić; Petroniusz dawno zatracił ten zmysł, który
 7 8 |        Aulusa, i ich dziecka. Ja dawno żyję w tym domu i wiem,
 8 9 |        poczęła ją wypytywać, jak dawno zna Winicjusza i czy nie
 9 32|         możliwa. Wszakże nie tak dawno jeszcze, gdy Żydzi wszczęli
10 34|          niewolnikiem, Aulusowie dawno by go wyzwolili.~- Pamiętasz -
11 38|        tu w Ancjum, a nim wróci, dawno i niewolnicy przestaną o
12 51|        jest, panie.~- Czy pościg dawno rozpoczęty?~- Niektóre oddziały
13 73|          cię tu spokój, jakiegoś dawno nie zaznał, i serca, które