Rozdzial

 1 2 |       mówić wierszy wówczas, gdy rozum niemieje z podziwu i własnych
 2 7 |         gdy konieczność i prosty rozum wsparły ukrytą pokusę, przestała
 3 7 |       umiał pojąć jej dziewczęcy rozum. W tych zorzach na niebie,
 4 8 |           Lecz Akte musiała mieć rozum za oboje. Wyjdą. Tak! Nikt
 5 13|   posiadasz, panie, ja mam tylko rozum. Petroniusz uśmiechnął się
 6 14|     ochoty, i poznaję w tym jego rozum.~- Posłuchajcie mnie, dostojni
 7 18|     pomieszała ci zmysły, odjęła rozum, pamięć i dar myślenia o
 8 28|          jej przepisów stosował, rozum i dusza mówiłyby mi, że
 9 29|  Petroniusza poczęło gniewać, iż rozum jego nie może znaleźć na
10 39|      całą potęgę Rzymu. O Ligio! Rozum mówi, że ta nauka jest boska
11 48|         co mi nakazał mój ludzki rozum, ale wy macie inny, który
12 65| przywiązanie do żony, a wreszcie rozum, spokój i dziwny dar jednania