Rozdzial

 1 2  |           tego okrutnika w chwili rozpaczy. Petroniusz powtarzał wprawdzie
 2 11 |       poczęła się lubować myślą o rozpaczy Pomponii Grecyny, gdy staremu
 3 11 |       tego stopnia, widząc te łzy rozpaczy mówił sobie w duchu z pewnym
 4 14 |           radości, szalał teraz z rozpaczy i zamknąwszy się u siebie,
 5 42 |          mógł powstrzymać okrzyku rozpaczy i wściekłości, wydało mu
 6 44 |         dobrowolnie rzucali się z rozpaczy w płomienie. Innych udusiły
 7 45 |       wpadli w obłęd, inni wyli z rozpaczy, ale widziałem i takich,
 8 49 |   miasta-ojczyzny, przywodziła do rozpaczy wieść, że stara nazwa "Roma"
 9 51 |          były to głosy żałości ni rozpaczy. Owszem, brzmiała w nich
10 60 |          w piersiach zamarł krzyk rozpaczy. Amfiteatr, kły dzikich
11 66 |        ubezpieczyć przed wybuchem rozpaczy Winicjsza i ciekawość wzrosła
12 Epi| napełniając go okrzykami trwogi i rozpaczy.~Wreszcie jednak wyzwoleńcy: