Rozdzial

 1 17|          niebieską nagrodę.~Olbrzymi robotnik usłyszawszy to schylił się
 2 17|          duszy, serca - odpowiedział robotnik. - A braci swoich? A siostry,
 3 17| wzruszającego i zarazem uroczystego. Robotnik płakał, a gdy Chilo począł
 4 17|              się powiesił! - zawołał robotnik.~I w głosie jego był jakby
 5 17|              zginie i cześć Baranka.~Robotnik patrzył na niego z ogromnym
 6 17|              Ojcze - spytał wreszcie robotnik - co to za zdrajca?~Chilo
 7 17|             O Glauka?... - powtórzył robotnik, jakby chcąc utwierdzić
 8 17|              się niechcący dopuścił.~Robotnik wyciągnął mimo woli rękę
 9 19|      najmniejszej wątpliwości, że ów robotnik był Ursusem. Wiedział z
10 19|            szczególniej go obchodzą; robotnik wspominał także o pokucie
11 43|               dalej sam pójdę!~Drugi robotnik oblał mu głowę wodą, obaj
12 71|            tak pełną radości, z jaką robotnik, który przepracował dobrze