Rozdzial

 1 5 |     że Ligia została porwana, pobladł tak straszliwie, iż ani
 2 18|    gdy trzeba było wychodzić, pobladł jak pergamim i czoło pokryło
 3 23| innego schronienia.~Winicjusz pobladł, pojął bowiem; że chcą go
 4 23|       nie kazał mnie zabić?~I pobladł z gniewu i osłabienia. Lecz
 5 27|   Słysząc podziękowanie Ligii pobladł straszliwie i gdy Nazariusz
 6 29|     patrycjusz usłyszawszy to pobladł ze wzruszenia. I jemu zdawało
 7 29|    napełniająca cały pokój, i pobladł, pomyślał bowiem, że gdyby
 8 32|    zaledwie stanął na nogach, pobladł jeszcze śmiertelniej i rzekł
 9 40| radością. Winicjusz natomiast pobladł, sądząc, że Petroniusz,
10 41|       być natchniony. W końcu pobladł sam ze szczerego wzruszenia.
11 49|      Witeliusza?...~Witeliusz pobladł, lecz począł się śmiać.~-
12 49| rzucić na stół podobne kości, pobladł, stracił głowę i oniemiał.