Rozdzial

 1 7 |      nagle niewypowiedziana i niezmierna tęsknota za kochaną Pomponią
 2 7 |  Uczuła się mniej samotną. Ta niezmierna tęsknota za Pomponią i domem
 3 7 |    jakieś szczęście, w którym niezmierna radość miesza się z niezmiernym
 4 7 |      włosów, podnosząc oczy z niezmierną uciechą ku górze. Westynus
 5 14|   metali, a pogrzeb był jedną niezmierną uroczystością, na której
 6 14| smutkiem - ponieśliśmy stratę niezmierną, niech nam choć ten skarb
 7 26|       przyjemnością, albowiem niezmierną jego pychę rodową łechtało
 8 31|      go tęsknota za Ligią tak niezmierna, jakiej nigdy w życiu nie
 9 34|     nim zaszły, i wreszcie tę niezmierną tęsknotę, która przesłoniła
10 46|   zmieniał się i wiał teraz z niezmierną siłą od strony morza, niosąc
11 62| rozbudził się z zadumy nad tą niezmierną potęgą, której nie mogły
12 71|       światu, ona zwycięży, i niezmierna pogoda zstępowała mu do