Rozdzial

 1 2 |         gdy raz zdarzyło mu się nieszczęście usnąć przy słuchaniu wierszy
 2 14|   powinna przypaść do smaku. Na nieszczęście, wiecie, dostojni panowie,
 3 16|   powinien mi być wdzięczny. Na nieszczęście jednak jest to starzec słabego
 4 29|     mogło obalić świątynię, tak nieszczęście mogło zburzyć życie, samo
 5 31|      bawić cezara, ale na swoje nieszczęście przewyższał w tym i cezara,
 6 42|    koniu siedzi za jego plecami nieszczęście i krzycząc mu do uszu: "
 7 43|      bogaty jak Midas. O, co za nieszczęście! Chrześcijanie, synu Serapisa,
 8 43|        na Ostrianum... O, co za nieszczęście na to miasto!...~Winicjuszowi
 9 49|      obietnicą igrzysk i darów. Nieszczęście było zbyt wielkie i zbyt
10 50|    poznałem się z nimi, na moje nieszczęście! Pierwszym chrześcijaninem,
11 54|      zmiękczył serce cezara. Na nieszczęście, dziecko, zmorzone snem,
12 56| czekając, co oni postanowią.~Na nieszczęście Nero nie lubił Lania, albowiem