Rozdzial

 1 8 |  dziecinne oczy olbrzyma świeciły szczęściem. Oto nie potrafił nic wymyśleć,
 2 16|         niechybnie by mu pomogli. Szczęściem, nie wie mego imienia, w
 3 19| towarzystwie, które dla mnie jest szczęściem i rozkoszą.~Lecz Winicjusz
 4 26|           groził im swym gniewem. Szczęściem Aulus mógł mu odrzec: "Wiesz,
 5 26|       własnej potęgi napełniło ją szczęściem. Wspomnienia jej ożyły w
 6 29|        następuje: napełniam życie szczęściem jak puchar najprzedniejszym
 7 35|        śpiesznie, napełniając dom szczęściem od podziemi do dachu.~-
 8 55|  szczęśliwa. Cały jej list tchnął szczęściem i ogromną nadzieją. Była
 9 64|            Ale wydawało mu się to szczęściem tak wielkim, że choć wiedział,
10 73|        drogi, jesteśmy szczęśliwi szczęściem, jakiego nic zburzyć nie
11 73|     następuje:~"Cieszę się waszym szczęściem i podziwiam wasze serca,