Rozdzial

 1 42|    widoku.~- Ze szczytu zobaczę płomienie - mówił sobie. I poczynał
 2 42|       możliwym: Piotr przeżegna płomienie, otworzy je jednym słowem
 3 44|     których Rzym był zbudowany, płomienie spływały na kształt fal
 4 44|        rzucali się z rozpaczy w płomienie. Innych udusiły dymy. W
 5 45|        przez ciekawość, ale gdy płomienie ogarnęły cały cyrk, a prócz
 6 45| bezmyślnie, póki ich nie ogarną płomienie. Inni wpadli w obłęd, inni
 7 46|       wiatr na chwilę rozchylał płomienie, widać było szeregi kolumn
 8 46|        się dopiero wówczas, gdy płomienie ogarnęły "domus transitoria",
 9 49|        Zatybrze, resztę pożarły płomienie. Gdy wreszcie spopielały
10 57|      chwiejące się pod powiewem płomienie pochodni.~Niger począł się
11 62|      sobie nią głowę. Tymczasem płomienie strzeliły w górę, objęły