Rozdzial

 1 5 | zmierzchła, jak gdyby padł na nią cień od przelatującej chmury.~-
 2 8 |  zdradzisz, Akte, nieprawda?~- Na cień matki mojej - odpowiedziała
 3 11|  wychodził wczoraj z pałacu.~- Na cień matki twojej, na wszystkich
 4 11|         nie ma jej w pałacu?~- Na cień matki mojej, Marku, nie
 5 25|  zdumienia była i litość, i jakby cień pogardy. Wydało mu się,
 6 51|      wonią. Na zgniłe życie padał cień śmierci. Nieraz mówiono
 7 54|        spocznij. Usta masz sine i cień z ciebie pozostał.~Lecz
 8 57|        złe, albowiem wyglądał jak cień i głowa w ostatnich czasach
 9 64|         miasta, ale natomiast ani cień łaski nie padł na skazanych.
10 68|   ramionami myślał w duszy, że ów cień z Pól Elizejskich nie był
11 71|    podnóża ich zapadały z wolna w cień. Trzody wracały do domów.