Rozdzial

 1 7 | obficie. Z pułapu na stół i na biesiadników spadały raz wraz róże.~Petroniusz
 2 7 |      pułap zapaść się na głowy biesiadników.~Lecz ze złotego niewodu
 3 7 |     rogów, gdy zaś niektórzy z biesiadników pragnęli rozmawiać, poczęto
 4 7 |     czas uczty skrapiały stopy biesiadników, przesycone szafranem i
 5 31|  słońca stoły przygotowane dla biesiadników, obciążone szkłem aleksandryjskim,
 6 31|        rozgrzały serca i głowy biesiadników. Z gęstwiny pobrzeżnej wysuwały
 7 31|        pijanych i wrzaskliwych biesiadników. Jeszcze uczta nie dobiegła
 8 31|      ruchami poczęły przyzywać biesiadników. Tratwa przybiła wreszcie
 9 74|  potraw, rozochociły się serca biesiadników. Rozmowy poczęły brzęczeć
10 74|    Rzymie, radość zalała serca biesiadników. Jedni poczęli mu dziękować
11 74|     zwrócił się raz jeszcze do biesiadników i rzekł:~- Przyjaciele,