Rozdzial

 1 7 |       owszem, spojrzał na niego z wdzięcznością i udając zły humor począł
 2 17|         liczył, że mu się wypłacą wdzięcznością. Potrzeba mu dwóch lub trzech
 3 23|          chciał jej dziękować - z wdzięcznością i jeszcze z jakimś uczuciem
 4 26|          zachwytem, coraz większą wdzięcznością, a myśl biedziła się, jakby
 5 33|        Galilejczyka i począł je z wdzięcznością do ust przyciskać.~A Piotr
 6 33| towarzyszył, podziękował jednak z wdzięcznością, a następnie zwrócił się
 7 36|       chciwie i patrzy na niego z wdzięcznością.~Orszak oddalał się i przesłaniał
 8 43|     tknięta. Winicjusz spojrzał z wdzięcznością w niebo i skoczył ku niej,
 9 45|           i otucha w połączeniu z wdzięcznością dla Apostoła przepełniła
10 49|           będzie mnie wspominał z wdzięcznością.~Czoło Petroniusza pokryło