Rozdzial

 1 3 |  jakiegoś środka nie znalazł.~Umilkli znów obaj - wreszcie po
 2 34|       jeszcze silniej. I znów umilkli, gdyż miłość poczęła im
 3 39|    Kocham cię, Marku.~Po czym umilkli znów oboje, nie mogąc słów
 4 39|     sprawiedliwość w spokoju.~Umilkli oboje, patrząc w przyszłość;
 5 54|     mnie schłostać.~Na chwilę umilkli obaj, po czym ozwał się
 6 57| uznali słuszność jego uwagi i umilkli. Po czym Nazariusz począł
 7 57|   dopiero przed samą północą.~Umilkli, słychać było tylko śpieszny
 8 60|    Jeden Chrystus!...~Po czym umilkli obaj. Lig w prostaczej swej
 9 65|  doskonale, o co chodzi, więc umilkli, zaciekawieni, jak skończy
10 69| poszedł za trzodą moją.~A gdy umilkli nie rozumiejąc, co mówi,