Rozdzial

 1 36 |     Mistrza, pełen smutku i trwogi.~A wtem modlitwę przerwał
 2 40 |  Miałem przez ciebie chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu
 3 45 |    uśmiechów, nie okazywały trwogi. W kilku miejscach rozległa
 4 45 | balsam na obecnych. Zamiast trwogi Bożej owładnęła dusze miłość
 5 48 |    dziecko, które po dniach trwogi i klęski odzyskuje ojca
 6 53 |     i dźwigał je z prochu i trwogi.~- Amen! - zawołało kilka
 7 57 |  pełen niepokoju, gorączki, trwogi i oczekiwania.~- Sprawa
 8 59 |     niezmiernego niepokoju, trwogi i pognębienia. Wydawał się
 9 73 |     się o tym nie okazał ni trwogi, ni nawet zakłopotania i
10 Epi|    napełniając go okrzykami trwogi i rozpaczy.~Wreszcie jednak