Rozdzial

 1 26|                kilku nieudanych próbach olbrzym zatroskał się wielce i rzekł:~-
 2 27|               mógł z nim mówić o Ligii, olbrzym zaś był niewyczerpany w
 3 51|                 ludzi - myślał - to sam olbrzym ligijski połamie im kości,
 4 60|             spytał:~- Ursus, czy to ty? Olbrzym odwrócił głowę:~- Ktoś ty
 5 64|               po niej nic, tymczasem ów olbrzym ligijski i ta dziewczyna,
 6 66|            jasno oświeconą arenę Ursus.~Olbrzym mrugał powiekami, widocznie
 7 66|              owce. Zrozumiano, że jeśli olbrzym nie zechce się bronić, widowisko
 8 66|            śmiertelnie karkiem.~Wówczas olbrzym zsunął w mgnieniu oka powrozy
 9 66|             jeden powszechny okrzyk. Ów olbrzym stał się teraz drogim dla
10 66| niebezpieczeństwo, z którego uwolnił ją olbrzym, a wreszcie jej piękność