Rozdzial

 1 5 |          Petroniusza, podejrzenie, niby błyskawica, przeleciało
 2 7 |     wyrażenia. Lukan, zapomniawszy niby o zazdrości wobec uroku
 3 14|          tym wytrwać w milczącej i niby skamieniałej boleści, albowiem
 4 14|      natomiast poczęła się rozmowa niby pełna jeszcze smutku, lecz
 5 18|  ustawicznie wraca i krąży nad nią niby jastrząb nad upatrzonym
 6 31|       potrząsnęła swą złotą głową, niby czemuś przecząc. Tymczasem
 7 37|       dostrzec nie można, lecz ona niby się śmiejąc, mówiła, iż
 8 51|         Chrystusa.~Winicjusz mówił niby spokojnie, ale w jego głosie
 9 56| trzykrotnie zastukał w nie młotem, niby wywołując na śmierć tych,
10 73|         przypominali sobie, że ten niby zniewieściały esteta, "czyniący