Rozdzial

 1 9 |            to i to byłoby marnością. Naraz przyszła jej myśl, że ten
 2 10|       gwałtownie własny płaszcz, gdy naraz straszliwe cęgi chwyciły
 3 35|         wszystkie ręce podniosły się naraz do góry i wszystkie usta
 4 42|               by całe miasto poczęło naraz płonąć. Wiatr wieje z północy
 5 44|            się w tak wielu miejscach naraz, że całe gromady ludzi,
 6 45|            tego poczęły się ukazywać naraz i w innych miejscach, trzeba
 7 53|          rękoma i przypadł do ziemi. Naraz otoczyła go cisza, jak gdyby
 8 53|          wiary. Jedne głosy zawołały naraz: "Hosanna!", inne: "Pro
 9 58| przygotowania do jakichś nowych mąk. Naraz otwarły się cunicula i ze
10 63|            nagrobek, tymczasem, nie! Naraz wolał stracić wszystko i