Rozdzial

1 7 | fontannie i pokochałem cię. Był świt i myślałaś, że nikt nie
2 8 |       czekając stamtąd ratunku. Świt obrzucił światłem jej ciemne
3 20|        Już wstał dzień trzeci i świt pobielił mury, a oni obaj
4 42|     dawna, brzask przechodził w świt i na wszystkich pobliskich
5 53|       czuwanie i jako z nocy na świt Boży. W imię Chrystusa,
6 57|        z ludźmi powinien być na świt. - To krótka droga. Spocznij
7 69|       obmyślali kaci dla ofiar. Świt często już bielił dachy
8 70|   samych tylko blasków złożone.~Świt odbijał się w drżących na
9 73|    Tanatos. Dla was poczyna się świt życia, a dla mnie słońce